غرب تاکنون در باره تظاهرات مردم ایران واکنش موثر نشان نداد. انگار دل شان نمی خواهد این حکومت تغییر کند. اصلا حکومت از این بهتر برای چاپیدن و تحقیر، در مخیله شان هم نمی گنجید.
حتما یادتان می آید وقتی خمینی شروع کرد بلافاصله به فرانسه و نوفل لو شاتو منتقل شد و هر لحظه دهها خبرنگار جهان، دورش احاطه بودند. حسابی هم برایش تبلیغ کردند.
اما مردم ایران تنها و دست خالی و عملا در وضعیت حکومت نظامی مجازی، برای بهروزی وطن در خیابانها هستند. از بی پناهی بین المللی جنبش سبز ۸۸ و دی ماه ۹۶ هم در همین رابطه باید یاد کرد.
در روز دوم تظاهرات سراسری، امریکا به اروپا گفته است ما تکنولوژی مربوط به اینترنت آزاد را داریم و می توانیم به مردم ایران بدهیم! بیایید با هم این کار را بکنیم! اما در عمل، چندین روز است که اینترنت قطع شده و هنوز هیچ کمک بین المللی به مردم ایران نشده است.
تحریم یک چوب دو سرطلا برای حکومت اسلامی و غرب است. غرب با تحمیل تحریم فقط می خواهد حکومت بی پشتوانه و نابخرد و منزوی شده ایران را وادار به قراردادهای ننگین تر سازد. اروپای ناخلف و روسیه هم مشغول بستن ناعادلانه ترین قراردادهای فرصت طلبانه در این بزنگاه هستند… دل هیچکدام شان برای مردم ایران نسوخته است.
حکومت اسلامی ایران هم تنها شرط اصلی و همیشگی اش در همه برجام ها و چانه زدن ها این است که «خواهان تغییر نظام نباشید» و چه بلایی بر اقتصاد بیاید برای شان مهم نیست. همیشه هم گفته اند تحریم برای شان نعمت است.
این روزها به ناگزیر به ته‌مانده جیب ملت نظر دوخته اند و هر نوع خشونتی هم که لازم ببینند مرتکب می شوند.
