مورخین می گویند فشردن دست یک رسم بسیار قدیمی است که در درجه اول نشانه پایان یک رابطه خصمانه بود. در دنیای قدیم شمشیر یا خنجر معمولا در دست راست قرار داشت و دست دادن نشانه دور نگهداشتن وسیله جنگی از همدیگر بوده است. قدیمی ترین تصویر از فشردن دست در کتیبه سنگی یکی از پادشاهان سومری دیده شده است.
اکثر مردان قبل از قرن بیستم کلاه بر سر داشتند و معمولا بخشی از اجتماع بودند که به خاطر شغل بیرون از خانه مدام در معرض ملاقات یا رو در رویی با غریبه و آشنا بودند. برای همین موقع در ملاقات اولیه، رسم لمس گوشه کلاه یا آن را از سر برداشتن، جزو نشانه های احترام و به جا آوردن آشنایی ها بود.
در شرق آسیا نمونه های مختلف تعظیم یا نگه داشتن محترمانه دست در حالت خاضعانه یا ادای احترام وجود دارند که منجر به فشردن دست دو نفر نمی گردد.
تحقیقات پزشکی فراوانی از مدتها پیش وجود دارند که به خطر انتقال بیماری های واگیردار از طریق تماس دست افراد پرداخته اند. اما کرونا مجبورمان کرده است که برای جلوگیری از انتقال ویروس، این رفتار باستانی را تکرار نکنیم.
می شود انتظار داشت که روش های جدید ملاقات حضوری یا تقلیدی از شیوه های بومی سرزمین مختلف، جایگزین دست دادن شود.
Our Temporary Moratorium against Handshakes Should Become Permanent
