تمدن‌های بشری و البته جنگ‌هایی که باعث اوج و سقوط همه آنها شده است همیشه با کشتار بردگان و مردان جوان «پیاده نظام» همراه بوده است. گویی این یک توقع جهانی است که مرد بودن بهای مرگباری دارد.
در میان موج جدید‌تر کتاب‌هایی که در این باره زنگ خطر را به شکل مستند به صدا در آورده است می‌توان به اثر دکتر روانشناس امریکایی Will Courtenay به عنوان « تا سر حد مرگ٬ مرد بودن» اشاره کرد. او در کتابش به انتظار و توقع مرگ آور جامعه از مرد و پسران پرداخته است.
او به کمک آمارِ نشان می‌دهد که به شیوه‌ای سیستماتیک، همه عناصر موجود در اجتماع نظیر خانواده، مدرسه، دانشگاه، محل کار و حتی رابطه زناشویی، بر طبق سنت‌های از پیش تعبیه شده، دست به دست هم می‌دهند تا مردان بیشتر بمیرند و کمتر عمر کنند.
با گردآوری و مطالعه بیش از ۲ هزار تحقیق، دکتر ویل کورتینی تفاوت‌های رفتاری بین زنان و مردان را به ۳۱ قسمت تقسم کرده است. در همین رابطه موفق شده است ۱۰ دلیل اصلی برای درصد بالای مرگ و میر و داشتن بیماری‌های مزمن در مردان جامعه را شناسایی کند.
او توانسته است به گونه‌ای دقیق نشان دهد اکثر ناهنجاری‌های اجتماعی نظیر قتل، جنایت و خشونت انجام شده توسط مردان بیشتر از آنکه به خاطر «بد بودن» باشد به خاطر توقعاتی است که به صورت ریشه دار بر دوش مردان گذاشته شده است.
این حقیقت که از هر چهار خردسال فوت شده در امریکا، سه نفرشان از پسران هستند به خودی خود موید این واقعیت تلخ است که رفتارهای ریسک پذیرنده‌ای که جامعه تعیین کرده است تاثیر مرگباری بر زندگی بشر مذکر دارد. مردان کمتر از زنان، به مطب دکتر می‌روند. مردان دربازگویی مشکلات روحی خود به روانپزشکان خجالت می‌کشن. چاق‌تر از زنان هستند. غذای ناسالم‌تر می‌خورند و …
مردان تن به کار‌ها و فعالیت‌های رسیک پذیر و خطرناک می‌دهند. جملاتی نظیر «پسر‌ها را هر کاری کنید پسر هستند» به این باور تلقین شده دامن می‌زند که پسران و مردان درد و اذیت ناشی از سوانح کوچک را باید بروز ندهند. به پسران تلقین می‌شود که خطری آنها را تهدید نمی‌کند و این دختران هستند که در معرض همیشگی خطر هستند.
پسران همیشه به این امکان مفتخر هستند که در سنین کمتر، زود‌تر و بیشتر از دختران در بیرون از خانه می‌مانند و با تعداد بیشتری از افراد غریبه معاشرت میکنند. این امکان بی‌شک به افزایش قابلیت‌ها، شانس، استقلال و پیشی گرفتن پسران منجر خواهد شد ولی به همان نسبت نیز مرگ و میر پسران زیر ۲۰ سال را به یکی از وسیع‌ترین دلائل مرگ و میر جامعه تبدیل می‌کند.
از دید دکتر کورتینی، تسلط فرهنگِ زور بازو و مردانگی در هر جامعه‌ای بیشتر باشد درصد مرگ و میر و زندگی غیر تندرست پسران و مردان بیشتر می‌شود.
دکتر Courtenay که در جرائد امریکایی با عنوان «دکتر مردان» شهرت یافته است در پایان کتاب خود راهکردهای مشخصی را نیز برای تغییر عادت‌های ناسالم اجتماعی که منجر به تلفات و ضایعات وسیع در بین مردان می‌شود عنوان می‌کند.
تاکید اصلی او بر پرورش حس مهربانی و احترام به شخصیت انسانی پسران است. به نظر او آموزش پیگیر پسران در باره سلامت بدن، آنها را به اهمیت سلامت و حفاظت هر چه بیشتر خویش ترغیب خواهد کرد. او معتقد است پسران و مردانی که قدر و منزلت بدن خود را بدانند با انسان‌های دیگر نیز مهربانانه‌تر رفتار خواهند کرد.
Dying to Be Men by Dr. Will Courtenay
