شعر زنانه در وصف مرد

کنجکاو بودم شعر عاشقانه ای بیابم در وصف یار که توسط زنان شاعر سروده شده است. شعرهای در وصف یار، معمولا گفتگوی یکطرفه است و اغلب، از دوری یار شکایت دارد و افسوس می خورد .

اشعار مردانه در وصف یار، بیشتر به زیبایی یار و بویژه بدن و جسم زن نظر دارد. چشم سیاه و کمانِ ابرو، پوست لطیف و  موی سر، دستان ظریف و قامت کشیده از جمله آنها هستند.

اشعار عاشقانه در وصف اجزا بدن زنان ( Blazon) قدمتی دیرینه و کثرتی گسترده در سراسر دنیا دارد. می خواستم ببینم شعر زنانه ایرانی در این سبک و موضوع چه وضعیتی دارد؟

شعر « یاد» سیمین بهبهانی ولی فرق دارد. شعر خانم بهبهانی با آنکه در آرزوی بودن با یار است ولی قافله ارادت را به مردِ دوست داشتنی غایب و احتمالا غیرقابل دسترس می بازد. در شعر زیبای «یاد»، راوی شعر، زنی است که برای دوری عزیزش بیتابی می کند. در آغاز شعر، خود را در برابر مرد دلخواه، به شبنم بر روی گل و  نسیم روی اب تجسم می کند.  بعد از آن قدم به قدم و با اختیار، در دام بلای عشق، خود را ناتوان جلوه می دهد و ابر سیاه و مرداب می شود. این شعر فرق کوچکی هم با شعر مردانه متداول دارد. در این قطعه، از جسم مرد و عشق منسوب به زیبایی فیزیکیِ مرد دلخواه خبری نیست.

یاد

شب چون به چشم اهل جهان خواب می دود
میل تو گرم، در دل بی تاب می دود
در پرده ی نهان ِ دلم جای می کنی
گویی به چشم خسته تنی خواب می دود
می بوسمت به شوق و برون می شوم ز خویش
چون شبنمی که بر گل شاداب می دود
می لغزد آن نگاه شتابان به چهره ام
چون بوسه ی نسیم که بر آب می دود
وز آن نگاه، مستی عشق تو در تنم
آن گونه می دود که می ناب می دود
بر دامنم ز مهر بنهْ سر، که عیب نیست
خورشید هم به دامن مرداب می دود
وزگفتگوی خلق مخور غم، که گاهگاه
ابر سیه به چهره ی مهتاب می دود.

سیمین بهبهانی