سه نقاش عجیب ایرانی

در دنیای نقاشی معمولا آثار هنرمندان به صورت فردی ابراز وجود می کند. گاهی پیش می آید که جمعی از هنرمندان یک دوره، شیوه خاصی از نقاشی را با همدیگر خلق و تکرار می کنند که کمابیش برای خودش سبک می شود.

سه نقاش ایرانی مقیم دوبی دو برادر رکنی و رامین حائری زاده به همراه دوست قدیمی شان حسن رحمانیان که در اکثر گالرهای جهان آثارشان عرضه شده است هنوز به سبک خاصی نرسیدند ولی بیش از 10 سال است که با هم آثاری را خلق کرده اند که ویژگی های مشترک دارد.

اگر بخواهید تصوری از نیت هنری شان داشته باشید شاید این تصویر بازیگوشانه و غیرعادی از خودشان در مقابل تصویر عادی که از آنها در اول مقاله درج کردیم به اندازه کافی گویا باشد.

آنها به عمد بر روی فرهنگ جمعی ایرانیان تاکید می ورزند و سعی می کنند تصاویری اغراق امیز از گردهم ایی های ایرانیان در مهمانی و ترحیم تا تظاهرات خیابانی و شنای کنار ساحل بیافرینند.

آثار این سه هنرمند ایرانی بیش از هر چیز یک دهن کجی بزرگی به همه زرق و برق تبلیغات مذهبی 40 سال گذشته ایران است.
به نظر می رسد نقاشی های شان، معرفِ تناقض بین جامعه سنتی است که مدرن بودن را دوست دارد و در ضمن باید مقررات حجاب و اخلاق اعلام شده توسط مدیران مذهبی کشور را تحمل کند.

این سه نقاش که از حدود 10 سال پیش به ناچار کشور را ترک کردند با صبری مداوم، مشغول به هجو کشیدن فرهنگی هستند که با ریا و سواستفاده از مذهب، اصرار دارند فرهنگی را در جامعه جا بیندازد که امکانش نیست. این تصویر با عنوان «عطش برای تخریب»، یکی از گویاترین اتفاقات غمناکی است که بر کشور رفته است.