افسانه ای از دوران رم باستان وجود دارد که در بسیاری از ممالک آن را به شکل های گوناگون بازنویسی کرده اند. افسانه در باره یک شیر عظیم الجثه است که در منطقه ای کوهستانی زندگی می کند. مردم منطقه یک روز متوجه غرش های ترسناک شیر می شوند که بدون هیچ دلیلی در اطراف روستا می چرخد و ترس ایجاد می کند.
در همان حین، یک چوپان جوان وقتی که گله اش را در منطقه کوهستانی همراهی می کرد به شب بر می خورد و به ناچار در یک غار اطراق می کند. ولی دیری نمی پاید که متوجه یک شیر خشمگین و غران در چند قدمی اش می شود. او با دلهره زیاد خود را برای دفاع در حد ممکن آماده می کند.
پس از لحظاتی، چوپان جوان Androcles متوجه می شود که شیر بیچاره تکان نمی خورد و خار بزرگی در پنجه پا دارد و غرش هایش از درد وحشتناکی است که تحمل می کند. به وی نزدیک می شود و خار را از پای حیوان بیرون می کشد. بعد از آن، چند سالی می گذرد و چوپان جوان از بد روزگار با سربازان امپراطور رم مشکل پیدا می کند و دستگیر می شود و حکمش این می شود که به قفس یک شیر انداخته شود.
در روز مقرر وقتی که به درون قفس شیر پا می گذارد توسط شیر به عنوان انسانی که او را از درد وحشتناک رهانده است شانسایی می شود. در برابر تماشاچیان و امپراطور رم که به قصد تفریح، منتظر لت و پار شدن مرد جوان بودند در برابر وی تعظیم می کند. امپراطور با دیدن این صحنه شیر شکار شده و مرد جون را می بخشد. آن دو از آن پس در شهر زندگی می کنند در حالی که شیر نیز به یک حیوان رام شده تبدیل می شود.
آلن دباتن یکی از فیلسوفان معاصر به سهم خودش سعی می کند نگاهی تازه به این داستان بسیار قدیمی بشری داشته باشد. او معتقد است درد و زجری که شیر می کشد را می شود به یک انسان تشبیه کرد که قادر به تشخیص ریشه درد، تشویش و عذابی که می برد نیست. تنها واکنش این نوع افراد حمله و توهین به دیگرانی است که در اطرافش هستند. دیگرانی که مهربانتر و دلسوز تر از بقیه هستند.
او خار درون پای شیر را به مشکل درونی که روح و جان فرد را به درد می آورد تعبیر می کند. شیر درون این افسانه همه ما انسانها هستیم چونکه تشخیص درستی از بلایی که در وجودمان است نداریم.
Androcles در این تعبیر، وجه آرام و مهربان هر کدام ما است. ما در ضمن مثل شیر درون این قصه قدیمی اصلا نمی دانیم چرا درد داریم و دلیل درد ما چیست. برای همین خشمگین می شویم و حتی سعی می کنیم به کمک الکل و مواد مخدر خود را تسکین دهیم. به نظر او، هنر زندگی، یافتن خارهایی است که ما را بی سر و صدا عذاب می دهند و قدم بعدی کنترل آنها است.
The Lion & the Sore Paw
http://www.thebookoflife.org/introspection-the-lion-the-sore-paw/
