این روش سنتی تهیه آبجو در خانه، بسیار کم هزینه است و من تلاش کردم از پیچیدگی های بی دلیلش کم کنم تا یک خانم یا آقا با حداقل امکانات به راحتی بتونه درست کنه. شاید بشه گفت به جز بار اول، دفعه های بعدی از آشپزی کردن وقت کمتری ببره. برای افرادی که داخل کشوز زندگی می کنند و معمولا برای خرید نوشیدنی های الکلی با دغدغه هایی مثل نیروی انتظامی، تقلبی بودن و از همه مهمتر گرونی مواجه هستند، روشی بسیار مناسب است.
این رو هم باید اضافه کنم که مصرف مدیریت شده آبجو یا هر الکلی، احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی – عروقی و زوال عقل را کم می کنه و مخمر چون یک منبع خوب از مواد غذایی مثل منیزیم، پتاسیم، فسفر و … به حساب می آید بسیار مغزی و مفید هست و صد البته مصرف بی رویه آن به شدت مضر برای سلامتی است که احتمال ابتلا به بیماری های کبدی رو افزایش میده.
و اما 7 قلم وسیله لازم برای تهیه آبجو:
ماالشعیر تلخ بهنوش ( مارکهای جوجو و هوفنبرگ هم امتحانشون رو پس دادن ) 18عدد یک لیتری
شکر 2.5 کیلو
مخمر، تقریبا یک قاشق غذا خوری ( مخمر نون با قوطی آبی رنگ که فرانسوی هست تو همه سوپر مارکتهای های معتبر پیدا میشه )
دبه یا کلمن 20 لیتری که درش پیچ و کاملن محکم بشه ( 20 لیتر واقعی جا داشته باشه )
شلنگ شفاف 1.5 متر
چسب آکواریوم در سایز خمیر دندونی
پارچه خیلی نازک یا توری به اندازه در دبه یا کلمن
ابتدا یک لیوان ( از این دسته دار ساده ها ) شکر را با دو بطری از ماالشعیر به خوبی حل کرده و داخل دبه می ریزیم و این عمل رو تا تمام شدن 18 بطری و شکرمون ادامه می دیم. در آخر یکبار دیگه هم توی دبه هم می زنیم که شکر کاملا در ماالشعیر حل بشه. ( مهم ) سپس یک قاشق غذا خوری مخمر رو در یه نصفه لیوان آب آب ولرم 37 درجه هم می زینم تا کامل حل بشه، این کار رو اگر با گوشت کوب برقی یا همزن انجام بدیم بهتره، به مدت یک ربع میذاریم بمونه، بعد به محلول شکر و ما الشعیر اضافه و دوباره هم می زنیم.
بعد از اضافه کردن مخمر، به مدت 48 ساعت درِ دبه باید باز بمونه و با توری روی ان رو می پوشونیم که حشره ای واردش نشه. تو این 48 ساعت 4 الا 5 بار خیلی خیلی آروم هم می زینم که سر ریز نشه. بعد از 48 ساعت در دبه یا کلمن رو به اندازه قطر شلنگ مون سوراخ و شلنگ رو ازش رد می کنیم، یک سر شلنگ تو محلول، سر دیگش رو در یک ظرف آب قرار میدیم و در دبه رو محکم می بندیم ( برای این که هوای حاصل از فعل و انفعالات که به خاطر عملیات تخمیر انجام میشه از دبه خارج بشه )
دور سوراخ درِ دبه که شلنگ از اون رد شده رو با کمی چسب آکواریوم می پوشونیم که هوا وارد دبه نشه و به مدت 10 روز در جایی تاریک ( برای بهتر انجام شدن عملیات تخمیر ) و در دمای معمولی اتاق نگهداری می کنیم. اگر دسترسی به فضایی تاریک نداریم، میتونیم یک پتو دور دبه بپیچیم که نوری بهش نرسه. بعد از 10روز، محلول رو با شلنگ مک زده یا اگر کلمن باشه که به خاطر داشتن شیر، کار راحت تری داریم، داخل بطری های خودش که از قبل تمیز و خشک شده بر می گردونیم و به ازای هر یک لیتر یا یک بطری، یک قاشق «سر خالی» غذا خوری شکر با کمک قیف اضافه می کنیم و درش رو محکم می بندیم.
کار تمام است به همین راحتی! بعد از یک هفته از بطری کردن، نوش جان کنید. از تجربه نترسید. اگر الکل ابجوی تان زیاد بود و با احتسابی که من دارم حدود 10 درصد الکل خواهد بود می توانید از شکر ماجرا مدام کم کنید تا به تلخی مورد نظر خودتان برسید. راستی برای حقه عطر و طعمش هم باید بگم که بهترین و معروفترین راه استفاده از گیاه رازک هست که خوشبختانه تو همه عطاری های ما هم پیدا میشه و بسیار هم خواص درمانی داره یا هر نوع معطرات هم واهمه نداشته باشید.
سلامتی ممدو هم فراموش نشود
