آلن دباتن فیلسوف سوئیسی- انگلیسی معتقد است دنیای مدرن به نظر مساوات طلب تر شده است و در آن، شانس بالا رفتن از نردبان ترقی برای هر فردی در هر طبقه ای وجود دارد.
اما واقعیت اصلی این است که میزان بلندپروازی و امیدی که به همه بشر منتقل می شود اصلا نسبتی با میلیونها انسان ندارد که واقعا کوشش هم می کنند و به جایی نمی رسند.
از صبح تا شب در تمام بلندگوهای جامعه مدام گفته می شود که همه آزادند تا در مسیر موفقیت قرار بگیرند ولی تاکید نمی شود که این مسیر به هزاران دلیل نه آزاد است و نه قابل دسترس… واقعیت این است که اکثریت بشر نمی تواند به آرزو و هدف هایش دست یابد. این واقعیتی است که بشر مدام با آن روبرو می شود.
به نظر او رنج جدید بشر از آنجا آغاز شده است که دوران تفاوت فاحش اشراف قدیم با رعیت به سر آمد. خان های قدیم، مثل میلیاردرهای عصر ما، ساده رفتار نمی کردند. اعضای خانواده اشراف و زمینداران بزرگ، همه تلاش شان این بود که با رعیت متفاوت باشند. حتی اخلاق و مرام شان می بایست متفاوت باشد.
اما فردی مثل رئیس گوگل یا فیسبوک با ثروت، قدرت و شهرت شان، اصلا اصرار ندارند که مثل اشراف قدیم دیده شوند. شلوار جین و لباسی که به ظاهر مارک مشهوری آن را ندوخته است در تن شان است و درد اصلی نیز در همین نهفته است. در ظاهر، مرزی بین یک معلم یا یک پستچی و یا یک تعمیر کار کامپیوتر و Larry Page نیست ولی ما کجا و این مرد میانسال و 20 میلیارد دلار ثروتش کجا؟
بدون شک دنیای قدیم بسیار نابرابر و بی رحم بود ولی حداقل، یک نقطه مثبت داشت، عموم مردم به فکرشان هم نمی رسید که می توانند به دربار، قدرت و ثروت نزدیک شوند. دنیای معاصر درست به همین دلیل بیرحم است.
خیلی از ما را با لب تشنه به چشمه می برند و اکثر ما را البته همچنان تشنه، برمی گردانند.
On Status and Democracy
http://www.thebookoflife.org/larry-page-google-ceo-tortures-us-with-his-jeans/
