از دید « رابرت ترایورس» یکی از متفکرین علوم زیست شناسی، همه موجودات روی زمین در حال فریفتن دیگران هستند.
از نظر او «فریب» یکی از وسایل بقای موجود زنده است. مهم نیست که موجود زنده شکارچی باشد یا شکار، گیاه باشد یا حیوان، ماده باشد یا نر. ماجرای فریب همه جا به همان شدت وجود دارد.
رابرت ترایورس البته معتقد است شرط اصلی هرچه موفق‌تر فریب دیگران، منوط به آن است که موجود زنده اول از همه قادر باشد خودش را بفریبد.
احساسات لامسه، بویایی، شنوایی، چشایی و بینایی با دقتی که جانوران پیچیده‌تر به دست آورده‌اند این وظیفه را دارند تا کامل‌ترین اطلاعات را برای ما جمع‌آوری کنند.
موجود زنده ولی با به کارگیری نوعی از تعصب و پیشداوری که تضمین‌کننده بهترین استفاده از اطلاعات گردآوری شده است دست به مخدوش کردن اطلاعات به دست‌آمده می‌زند.
هر موجود زنده با وجود آنکه تلاش جدی برای به تصویر کشیدن واقعیت پیرامون خود دارد ولی با نادیده گرفتن آنها، می تواند به به خود بقبولاند تعرضش به موجود دیگر بهترین عملی است که باید از او سر بزند.
همه موجودات زنده و از جمله آنها انسان، منفعت خود را بر روی واقعیت بیرون از خود تحمیل می‌کند. مغز به عنوان مرکز تصمیم‌گیری ، قضاوت وجدانِِ خود را نادیده می‌گیرد. اولاً به خاطر اینکه به تنازع بقای او کمک می‌کند و مهمتر از همه، برای آنکه قادر باشد خودش را بفریبد.
موجود زنده به تصمیمی می‌رسد که به او اجازه می‌دهد علیه دانسته‌ها و اطلاعات واقعی با قدرت تمام ایستادگی کند. ایمان و تشخیصی که وی را برای دقیق‌ترین «حمله» یا «دفاع» مهیا می‌سازد.
دانستن این حقیقت ساده کمک می کند تا ضمن پذیرش فریبکار بودن مان، تلاش دوباره ای داشته باشیم تا با کمترین ضرر به دیگران، به نیازهای خود دست یابیم.
image source
