۱ – وقتی متوجه شدیم همسر کامل وجود ندارد
نه تنها باید اعلام کنیم همسر ما آدم کاملی نیست بلکه به طور مشخص اعلام کنیم او می تواند آدم غیرقابل تحمل، دشوار، اذیت کننده و غیرمنطقی باشد. باید این جمله را به خطبه عقد اضافه کنیم که: « من حاضرم به عقد این فرد دوست داشتنی در بیایبم با وجود آنکه برایم مسلم است همیشه شاهد تفاوت های هم هستیم .
برای همین، ترجیحا بهتر است قبل از ازدواج رابطه هایی را تجربه کنیم نه به این نیت که شاید بالاخره « همسر درست» را بیابیم. بلکه در عمل متوجه شویم همسر مناسب وجود ندارد.
۲ – وقتی که مایوسانه بپذیریم درک نخواهیم شد
وقتی عاشقیم هر کاری بکنیم برای مان قابل درک است. برای همین بخش دیگری از خطبه عقد بهتر است به اقرار این حقیقت بپردازد که: « هر چقدر با هم همفکری و تفاهم داریم ولی یک بخش اساسی از وجود من برای هیچ فردی حتی خودم قابل شناخت نیست»
۳ – اقرار به دیوانگی خوب است
بلوغ شخصیت فقط از طریق اشتباهات و حماقت ها میسر می گردد. اگر ما هر روز احساس عمیق و زننده ایی نسبت به شخصیت و شعور و رفتار مان نداشته باشیم یک جای کار می لنگد. اگر نتوانیم ضعف های خودمان را ببینیم معلوم است که به شکل خطرناکی بر روی حقیقت چشم می پوشیم. شک نکنید همه ما در فرصت مناسب، دیوانگی خود را بروز می دهد.
Alain de Botton- When is one ready to get married?
http://thephilosophersmail.com/relationships/when-is-one-ready-to-get-married/
Image Source
https://leclownlyrique.wordpress.com/2013/04/11/commune-presence/
