آنقدر دنیا پیچیده شده است که نمی توان برای هیچ پدیده ایی حقیقتی را برشمرد که در درون خود با بخش دیگری از حقیقت تناقض نداشته باشد. مثلاً آیا باید بعد از دیدن تصاویر وضعیتِ کارگران چینی، از خریدن اسباب بازی احساس شرمندگی کرد؟ آیا اگر چین به کارخانه جهان تبدیل نمی شد وضع درآمد مردم چین و صدها میلیون کودکی که قادر به داشتن اسباب بازی هستند بهتر می بود؟
مگر در خود غرب در دوران انقلاب صنعتی، کارگران کارگاه های اولیه 7 روز هفته کار نمی کردند؟ مگر در خود غرب، تجمع ثروت از کار ارزان ایجاد نشد؟ آیا جهانی شدن اقتصاد و بازار آزاد رابطه مستقیمی با این واقعیت ندارد که به نقل از یونسکو: « بزرگترین جابجایی اجتماعی تمدن بشر( خارج شدن 400 میلیون نفر از خط فقر و داشتن استاندارد بالاترِ زندگی) در سال 2010 به وقوع پیوسته است. مگر بخش اعظم طبقه متوسط جدید جهان از کشورهای رو به توسعه نیستند؟ مگر درحال حاضر دنیا از بالاترین سطح نیروی انسانی تحصیلکرده ( از سراسر جهان) برخوردار نیست؟
با این همه، اگر همه جهان قادر به مصرف در حد مثلاً امریکایی ها باشد که هر نوجوانش در سال فقط بیش از 100 قوطی نوشابه می نوشد و … آیا زمین قادر به تحمل آلودگی ناشی از آن خواهد بود؟ اگر انتقاد و اعتراض به شیوه های ناهنجارِ سوء استفاده از مردم بی بضاعت صورت نپذیرد سوداگران به خودی خود بر حرص خود مهار خواهند زد؟
