مهمترین تاکیدی که از روانکاو و متفکر سوئیسی به جای مانده است پذیرفتن و شناخت قسمت تاریک و بد و خطاپذیر و اشتباه کننده ما انسانها است. برای همین وقتی می خواهد شاد بودن را توضیح دهد مثل همیشه به قسمتهای تاریک و ناقص ذهن بشر ( سایه ها) اشاره می کند.
کارل یونگ می گوید برای اینکه درخت رو به آسمان رشد کند چاره ایی ندارد ریشه اش مدام به زیر زمین نقب بزند. به عبارتی هر فرد به شیوه مخصوص خودش برای اینکه به آرامش و راحتی با خود و جهان پیرامون برسد بهتر است به درک کاملتری از سایه ها و تاریکی های شخصیت خودش برسد و از پذیرش آنها نترسد و مدام آنها را پنهان نسازد.
همه دانش روانشناسانه و دقت یونگ شاید در این خلاصه می شود که به ما بگوید اگر می خواهیم یک شخصیت مستقل و تا حد امکان، کامل باشیم باید بفهمیم که وجود ما ترکیبی از روشنی ها و سایه ها است.
قرار نیست انسانها همیشه یک طرف ماجرای زندگی را ببینند چون به نظر یونگ ما درون رقص متناقض به نام زندگی قرار داریم. هر چه صبورتر باشیم و به شناخت بیشتری از خودمان دست یابیم و به تعصبات و ضعفهای خود آگاهی داشته باشیم شانس اینکه به آرامش و راحتی برسیم بیشتر خواهد بود.
به نظر این متفکر روانشناس، ما یک باره از آسمانها پا روی زمین نگذاشته ایم. ما به طور ناخواسته و ناخودآگاه سبد بزرگی از تلاش های صدها و هزاران نسل قبلی مان را در درون وجود ژنتیک مان حمل می کنیم. ما وارث همه ترسها و ضعفها و نگرانی های اجداد مان هم هستیم.
به نظر او ما هم یک هویت فردی و شخصی داریم و هم یک هویت موروثی و باستانی… یونگ معتقد است به سایه های مخفی درونی مان که وارثش هستیم صبورانه نقب بزنیم تا به تفاهم و آرامش بیشتری با تضاد و تناقض هویت خودمان برسیم.
Carl Jung’s Formula for A Happy Life
Photo by Tim Schmidbauer on Unsplash
