مردانگی قدیمی مربوط به دوران سخت نبرد با طبیعت وحش بود. مردانگی بدوی و خشنی که فقط یک واکنش اجباری به زندگی پر از درد و رنج فیزیکی بود.
مردان برای سر درد یا زخم های حین کار و شکار و جنگ، راهی جز تحمل نداشتند. مردان اگر ذره ایی ضعف نشان می دادند توسط حیوان و انسان پیرامون خود نابود می شدند.
مردانگی قدیمی سیستمی از اخلاق و تربیت بود که به ناگزیر می بایست حقیقتِ وجود مان را سرکوب کنیم اگر می خواستیم زنده بمانیم..
مرام مردانه قدیم، به درد مرد امروزی نمی خورد چون دنیای کنونی رقابت هایش از نبرد فیزیکی و جسمانی به جدال عاطفی و روحی تبدیل شده است. ما مردان امروزی نمی توانیم بهترین خودمان باشیم اگر بخش بزرگی از احساس و عاطفه مان را سرکوب کنیم.
جامعه قدیم به پسران می قبولاند که مرد باید هر نوع وابستگی و دلبستگی به زنانی غیر از مادر را پنهان کند. می گفتند مرد بودن یعنی بی نیاز بودن… به ما یاد ندادند ما هم می خواهیم در مرکز توجه و محبت باشیم.
دیگر لازم نیست دلبستگی به زنان که یکی از زیباترین نیازهای طبیعی ما است را انکار کنیم. توجه و احترام زنان به ما قدرت تلاش بیشتر می دهد. قدرت رقابت مان بیشتر می شود.
ما لازم نیست عشق و علاقه مان به زنی که دوست داریم را کتمان کنیم. ضرورت ندارد به طور مصنوعی نشان دهیم احتیاجی به او نداریم. .
سرکوب احساسات و نیازها و حالات روحی ما دیگر یک عمل مردانه نیست. انکار عاطفی بودن، باعث انزوا و پریشانی و عصبانیت و مستاصل شدن ما می شود. مردانگی نوع قدیمی و سنتی به ضرر ما است.
I Don’t Need You but Please Don’t Leave Me
image source
Photo by LOGAN WEAVER on Unsplash
