از دوران باستان، مردان به طور غریزی ترجیح می دادند فرزندانی را سرپرستی کنند که مطمئن باشند تکرار ژن خودشان است. زنان هم ترجیح دادند تولیدمثل شان که محدود به یک فرزند در سال است با مردی باشد که قادر به حمایت از فرزندانش باشد.
برای همین جوامع بشری به دنبال یک ترفند و چاره می گشتند که هم بتواند تولیدمثل بشر را سرو سامان دهند هم بچه های تولید شده بی سرپرست، به حال خود رها نگردند.
شگرد خارق العاده اول شان این بود که کلا سکس را یک پدیده غیراخلاقی، ناخوشایند و گناهکارانه تبدیل کنند. بعد از مکروه شدن سکس، هر مرد یا زن به راحتی قدیم، نمی توانست با هر فرد دیگر جفتگیری کند. رابطه جنسی به مرور تابو شد.
سکس را تابو اعلام کردند تا از به دنیا آمدن فرزندانی که معلوم نیست پدران شان کیست جلوگیری کنند. چون همانطور که گفته شد فرزند به دنیا آمده از رابطه نامشروع، شانس کمتری برای بقا و یا منفعت بردن از ارث پدر داشتند.
بعدها به مرور مذاهبی ایجاد شدند که زن را به خاطر جذابیت جنسی اش فریبنده و گناهکار تصور کردند. در داستان های مذهبی یهودیت، مسیحیت و اسلام، این حوا بود که باعث و بانی احراج آدم از بهشت اولیه اعلام شد.
بعضی مذاهب، قانون های سختی گذاشتند که بدن زن تا حد ممکن پوشیده بماند. ارزش زن با صفات ناپسندی که به وی دادند مدام کاهش یافت. از همه مهمتر، رفتار جنسی زنان به شدت مهار شد. زنان می بایست فقط برای یک مرد مشخص، بارور شوند. از آن پس ازدواج شیوه اصلی فرزندآوری شد و سکس می بایست همواره تابو بماند
image source
https://www.businessinsider.com/how-often-men-have-sex-personality-traits-2018-11
