تحمیل حجاب اجباری تواست چندین نسل از مرد ایرانی را از دوستی و آشنایی با زنان هم دوره خودشان بیگانه سازد. جامعه ایران را از مهد کودک به بعد به دو حمام بزرگ زنانه و مردانه تقسیم کردند.
فرصت آشنایی عادی و طبیعی بین زنان و مردان ایرانی ممنوع شد و طبیعتا احترام و مهربانی شان نسبت به هم، کمتر شد.
یک بدبینی عمیق بین دخترها و پسرها در همه زمین ها به وجود آمد. به دلیل نداشتن فرصت رفاقت در سنین کودکی و نوجوانی و حتی جوانی، در بزرگسالی، زناشویی های شان هم آسیب دیده است. طلاق و خیانت بیشترین انرژی را از نسل های معاصر می گیرد.
در یکی دو دهه گذشته، دختران و زنان به زیبایی های اغراق شده با آرایش غلیظ و انواع جراحی ها و رنگ موهایی که بتواند زیر روسری جلوه پیدا کند کشیده شدند و پسران بیشتر از هر چیز به پول و ماشین هایی که می توانستند داشته باشند و مخ زنی پناه بردند.
