اگر هنوز سریال های تخیلی ( گیم اف ترون، لست کینگدوم و ویچر) که هم جادویی هستند و هم تاریخی را ندیده اید در فرصت قرنطینه تماشای شان کنید. حتما مجموعه های تلویزیونی بهتر هم وجود دارند ولی این سه سریال مثال کاملی از نقش عجیب ایمان و مذهب در زندگی بشر هستند.
هر سه سریال تقریبا در دوران قرون وسطا و جایی شبیه اروپا اتفاق می افتند. شما نه تنها قصه های جذاب و سراسر کشمش خواهید دید که قهرمانان شجاع به کمک خدایان شان مدام در حال کشتن و عاشق شدن و به قدرت رسیدن هستند بلکه تاریخ بازسازی شده ایی خواهید دید از انواع زندگی وحشتناک روستاییان که جمعیت اصلی جهان بودند به همراه تجاوز و بدبختی زنان و از همه بدتر مرگ و میر وحشتناک مردان در جنگ های ناتمام …
این سریالها اساس و انگیزه کشمکش های جذاب شان بر کسب قدرت، انتقام و به کارگیری انواع عقیده های مذهبی استوار است. خدایان خشنو انتقامجو و فرامین شان همیشه همراه با نیت قدرتمندان است یا یاور آنهایی است که به قدرت می رسند. با این وجود تنها تسلی اکثریت بشر هزار سال قبل عملا و واقعا، خود مذهب و ایمان می باشد.
شما اگر با کمی دقت بیشتر به همه سیاهی لشکری که در این سریالها وجود دارند بنگرید مذهب عملا چیزی جز یک ترفند تکاملی برای «تحمل» فقر و جنگ و مرض و تجاوز نیست. جامعه بشری در آن دوران سیاه جنگ و نفرت، اگر ایمان به یک نیروی خارق العاده نداشت نمی توانستند بقای شان را تضمین کنند.
در این سریالها و به طور قطع در واقعیت، بشر شدیدا مذهبی و البته فقیر و بدخت و بدون اسم فامیلی و بی سواد، در بهترین حالت یا جزو مایملک زمینداران بودند نظیر گاو، اسب و شخم یا سربازان پیاده ایی که مثل برگ درختان پاییزی جلوی چشمان شما با ضربات شمشیر به زمین مرگ می افتند.
این سریالها به نظر تخیلی هستند ولی آنچه که در تاریخ جنگ های طولانی و مداوم ۴۰ ساله تا ۱۳۰ ساله ایی که در اروپا ثبت شده است این مذهب بود که می توانست هم بر آتش نفرت، انتقام و تفاوت ها بیفزاید هم باعث تسکین و تحمل مرگ و زندگی شان باشد.
