این اواخر شاید خیلی از ما آدمها در جمعی حضور داشتیم که همگی نسبت به هم غریبه بودیم؟ این شاید یکی از عوامل اصلی سخت شدن آشنایی و شروع گفتگو بین آدمها است.
چون اولین ترس و نگرانی همه مان این است که مبادا مورد قضاوت قرار بگیریم؟ بعد فکر می کنیم آیا حرف زدن من باید در باره خودم باشد؟ آیا صحبت هایم باعث انتقال اطلاعات و مشخصات خودم به افراد غریبه نیست؟ هجوم انواع اما و اگر وا را وا می دارد تا حد ممکن حرف نزنیم.
وقتی هم که نوبت به یافتن راه حل و چاره می رسد یکی می گوید برای ایجاد آشنایی اولیه، بهتر است تلاش کنیم آدم های جالبی باشیم. عده ایی معتقدند بهتر است اطلاعات عمومی مان زیاد باشد تا بتوانیم وارد هر گفتگویی بشویم و حرفی برای گفتن داشته باشیم.
گروهی دیگر معتقدند سکوت و گوش دادن به دیگران باعث می شود آنها احساس راحتی کنند و گفتگوها ادامه بیابند و …
شوخ طبع بودن را برای باز شدن یخ آشنایی، خیلی ها سفارش می کنند. تنها مشکل این است که اکثر آدمها ذاتا بذله گو نیستند و فقط فکر می کند آدم های بامزه ایی هستند.
به نظر می رسد بهترین رفتار که مشوقِ اغاز گفتگو می شود مهربان بودن است و کنجکاوی … بخصوص که این دو خصلت در همه فرهنگ ها از ارزش ثابتی برخوردار است. کنجکاوی در اینجا به معنای فضولی و جمع آوری اطلاعاتی که افراد نمی خواهند در باره اش حرف بزنند نیست. بلکه کنجکاوی به معنای ابراز علاقه به حرفهایی است که افراد دیگر در دیدار اول می زنند. از اینکه صمیمانه نشان دهید فرد مقابل و احساسات و نحوه ابراز وجودش برای تان جالب است. واکنشی که به خودی خود، مهربانانه هم هست.
تحقیقات نیز نشان داده است آدمهایی که نسبت به دیگران کنجکاوی نشان می دهند و مهربان هستند افراد دوست داشتنی هر مهمانی و گردهم آیی هستند.
How to Talk to People
https://www.thecut.com/2019/03/how-to-talk-to-people.html
5 Tips for Getting Anyone to Open Up
https://www.psychologytoday.com/us/blog/fulfillment-any-age/201702/5-tips-getting-anyone-open
