آرزو به دلم موند که نسل من هم یک فرهاد داشته باشه. فرهادی که خاطرات بچگی، مدرسه، فقر و شادی ملت در حال تحول ایران دهه چهل و پنجاه شمسی رو تو ترانه هاش جاودونه کرد. چشم انتظار ترانه خوانی هستم که همه دوستش داشته باشند. افراط و تفریط باعث شهرتِ موقتش نباشه. دوره اوج کوتاه نداشته باشه. یک خواننده خوش سلیقه که نبض اجتماع در ترانه هایش بزنه.
با شنیدن ترانه «آمستردام» از فرجام، هم یه کم دلم گرفت و هم یه کم امیدوار شدم. شاید اگر دوره و زمانه آرومی بود و فرجام حمایت می شد و مثلا، اسفندیار منفرد زاده اهنگسازش بود و و ترانه سرایی چون شهیار قنبری داشت می تونست فرهاد نسل من باشه.
دوست تان دارم- مهرانگیز پاشا
برای من فرق نداره که از کجا شروع کنم به حال خود بخندم یا از روزگار گله کنم
مهم اینه که من منم با همه خوبیو بدی مهم این بود که ما به هم قولای زیادی دادیم
.
