اعتصاب کامیونداران کشور، تصمیم تک تک خودشان است. آنها از همه کاملتر از ریسکش با خبر هستند. اعتصاب هر شغل و صنف در درون ایران بازی خطرناکی با جان و مال خودشان است. با این وجود آنقدر اذیت می شوند که این راه ناگزیر را انتخاب می کنند.
هیچ ایرانی خارج کشوری نسخه ایی برای داخل کشور نمی پیچد. زندگی سخت روزمره درون کشور است که دارد نسخه بقا می پیچد.
مگر شعار « نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران» را اولین بار همه ما درون خیابانهای ایران نشنیده ایم؟
اگر خواهان زندگی معمولی مثل بیش از ۱۵۰ کشور دنیا هستیم از این اعتصابات به هر شکل ممکن حمایت کنیم. به حرف حکومت دروغ و فساد گوش ندهیم که اعتصابگران فریبخورده دشمنان هستند.
شک نداشته باشیم که بعد از گرانی قیمت گازوئیل کامیون های کشور، مثل همیشه نوبت گرانی بنزین میلیونها ماشین همه مردم ایران خواهد بود. بعد نوبت افزایش سرسام اور نان و بقیه مایحتاج زندگی.
جمهوری اسلامی بالاخره تبدیل شده است به یک شیر فرتوت بی یال و دم… چندین سر این اژدها قطع شده است. بری بقایش مشغول چانه زنی برای معاهده های ننگین است.
جعفر پناهی فیلمسازی که بهترین جایزه بهترین فستیوال سینمای سیاره ما را دو بار برنده شد از همه گروه ها و جریانها خواسته که اگر زندگی معمولی انسانی در محیط امن و آزاد می خواهیم دست از اختلاف برداریم و متحد شویم.
کاری که امسال حکومت دولت و پزشکیان با راننده های کامیون نانواها و بسیاری از تولیدی ها کرد
— 👑👑سردار سپه رضاشاه کبیر👑👑 (@bardi1980) May 25, 2025
افزایش ۲۵۰%حق بیمه ها pic.twitter.com/KQNtUTCgIy
