میخواهم از همه شما که به هر دلیلی دوران پهلوی را نامطلوب ارزیابی می کنید تقاضا کنم فقط به این دلیل ساده توجه کنید که به هر حال، جمعیت وسیعی از مردم ایران ( حتی شده بگوییم حداقل ۳۰ درصد) حس خوب و امیدوارانه ایی به بازگشت سیستم مشروطه پهلوی دارند.
شاید بد نباشد به اندازه حق تک تک ایرانیان هم که شده، رعایت سلیقه و حس امید این بخش مردم ایران را در حد یک حق ملی بپذیرید حتی اگر قبول ندارید.
هم نگرانی شما به جا است هم حق نظر و علاقه جمعیت قابل توجه ایرانیانی که راه بهروزی را متفاوت با شما می بینند.
صحبت از این نیست که انتقاد نکنید و ناراحتی و نگرانی تان را از شکل گیری جبهه گسترده مشروطه خواهان را بیان نکنید. فقط امیدوارم براساس تحلیل و ذهن انتقادی همه جانبه تر، به علائق عمومی انسان ایرانی بنگرید.
هیچوقت قرار نیست همه یک نظر و یک سلیقه باشیم. ایران بزرگ ترکیبی از انواع اقشار و تربیتها و تجربه ها و منافع متفاوت هست.
همه حق داریم بترسیم از تصمیم اشتباه بعدی ولی مردم را برای حس و امیدشان را ابلهانه یا گمراه و بیسواد فرض نکنیم.
یکی از راه های بهروزی که در درازمدت می تواند نصیب مردم ایران شود پذیرفتن حق رای و انتخاب اکثریت باشد. به عبارتی رای و نظر و حس من و شما بهتر است فقط یک رای و نظر و شیوه مفید باشد و اجازه دهیم از درون آزمون و خطای « آزاد» به مرور و به طور عمومی شهروندان ایران به تصمیم و تشخیص بهتر در درازمدت دست یابیم.
در ایران آزاد فردا بهتر است اینطور فرض کنیم که هر جبهه جدید محبوبیت برای مسیر بهروزی، یا موفقیت هر حزب و جناح، طبیعتا موقت خواهد بود و می توانیم حتی اگر مسیر غلطی توسط اکثریت انتخاب شود با توانایی های ذاتی دمکراسی، به راه بهتر باز گردانیم.
به دمکراسی در ساده ترین شکل ممکن فرصت جانانه و واقعی بدهیم.
