۱- در افسانه‌های اساطیری ایران لاله واژگون را نماد سوگ مرگ سیاوش می‌دانند. گویا شاهد مرگ سیاوش بوده و برای همین پس از مرگ سیاوش سر به زیر افکنده و با شیره‌های بی رنگی که بر زمین می‌چکد، بر بی گناهی فرزند ایران زمین می گرید. به همین علت گل اشک مریم و لاله اشک هم می شناسند.
لاله واژگون طول عمرش کمتر از یک ماه دارد. زیستگاه اصلی این گل اسطوره‌ای در دامنه کوه‌های زاگرس و استان‌های چهارمحال و بختیاری، اصفهان و لرستان است.
سوسن چهل چراغ تنها گونه نادر گل های بومی ایرانی از تیره سوسنیان است که اغلب در شمال ایران در استان‌های گیلان، مازندران و اردبیل می‌روید. اما رویشگاه اصلی آن روستای داماش از توابع رستم آباد گیلان است. ارتفاع این گل ایرانی بین ۵۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر است.
سوسن چراغ معمولا بین ۴ تا ۱۰ گل می‌دهد. بسیاری از افراد بر این باورند که این نوع سوسن شبانگاهان نورافشانی می‌کند و به همین علت نام چلچراغ را بر آن نهاده‌اند. برخی دیگر هم تشابه ظاهری آن با چلچراغ را دلیل نامگذاری‌اش دانسته‌اند.
منو یادت نره از گلهای زیبا و شناخته شده در جهان است. این گیاه از خانواده گل گاو زبان می باشد. گیاهی است خودرو و بومی آسیا و اروپا… گیاهی که معمولاً در کنار جاده‌ها دیده می‌شود. این گیاه گلهایی ریز با ۵ گلبرگ آبی و مرکزی به رنگ زرد یا سفید دارد.
گل یاس رازقی صبحها اوج عطر افشانی خود را دارد. مداومت عطر افشانی ۸ ساعته فضای معطری را در اطرافش به وجود می‌آورد.
این گیاه برای رشد به آب و هوای گرم و مرطوب نیاز دارد و در برابر سرمازدگی به شدت آسیب پذیر است. به همین دلایل گل یاس رازقی فقط در استان های جنوبی ایران یافت می شود.
متاسفانه سهم ایران از تجارت جهانی گلها بسیار ناچیز است. این در حالی است که اگر به ظرفیت بومی ایران پرداخته شود قابلیت‌های تجاری سازی و حضور در عرصه بازارهای جهانی به راحتی میسر می‌شود.
