این روزها معلوم شده است مدیران، مخترعین، رهبران سیاسی، ستارگان سینما و موسیقی و قهرمانان ورزش، بدون شک « هوش عاطفی» بالایی دارند.
این روزها حتی می گویند اگر در زندگی زناشویی موفق هستید به این خاطر است که هوش عاطفی بیشتر دارید. دلیل اصلی اش این است که هوش عاطفی، قاضی خوبی در جدال همیشگی بین غریزه و عقل می باشد.
از دید عصب شناسان کار مغز تنظیم رفت و آمد و اتصال میلیاردها یاخته عصبی است. مغز با تهیه اطلاعات، محاسبات و تصمیمات هوشمندی که می گیرد باعث ادامه حیات موفق بدن می شود.
بعضی ها هوش عاطفی بیشتری دارند چون دقت و حساسیت بیشتری در مغزشان به دلایل مختلف ژنیتیکی ایجاد شده است. مثل فردی که در خانواده شان جواهر ساز یا نقاش یا حتی کفاش بوده است و ظرافتها و تشخیص های حرفه ایی اجدادشان را به ارث می برند.
بسیاری از این اطلاعات و احساسات می تواند از اقوام بسیار قدیمی باشد که ربطی به خانواده کنونی شان ندارد. به عبارتی دیگر هر انسانی به طور تصادفی یا شانسی از این موهبت ژنتیک می تواند برخوردار شود.
افرادی که توانایی های ارثی اجدادشان را را در وجودشان دارد به این معنی نیست که می توانند نقاش یا صنعتگر یا آشپز خوبی باشند ولی ناخودآگاه ژن شان از حس ظرافت، دقت و درک جزئیاتی نفع می برد که بقیه ندارند.
انسان دارای هوش عاطفی قدرت تفکیک انواع اطلاعات جدید و بسیار زیاد را دارد و از درک انواع احساسات متفاوت در رفتار خود و دیگران برخوردار است… برای همین یک بازیگر خوب یا سیاستمدار یا یک ورزشکار، می تواند طبیعتا بهترین تصمیمات را انتخاب کند.
