برای شاعر معروف لئونارد کوهن، ترانه « آینده» اوجِ بدبینی هایش بود. او در این آهنگ به قیامتی چشم می دوزد که از قدیم، توسط مذاهب وعده داده شده بود. او فکر می کند برای رستگاری و عاقبت به خیر شدن، باید اول خرابی، بدبختی و گمراهی از حد بگذرد.
Things are going to slide, slide in all directions
لئونارد کوهن معتقد است قرن بیستم با همه وعده های علمی و صنعتی، جز جنگ، ضرادخانه های مدرن، بمب هسته ای و کشتار، چیز دیگری برای مردم نیاورده است.
I’ve seen the future, brother: it is murder
ترانه « آینده» سرشار از غم و یاس است. او با رندی تمام، خواهان بازگشت استالین و قدیس مسیحی « سنت پاول» است. لئونارد کوهن می داند که مذهب و دنیای کمونیسمِ دولتی، مهربان نبودند ولی آنها را دوباره می خواهد. او گذشته بد را می خواهد چون امیدوار است خرابی که از سر بگذرد آباد گردد.
Give me Stalin and St Paul / Give me Christ / or give me Hiroshima
کوهن البته در حین هشدار دادن، شعله امید را نیز روشن می بیند. به اعتقاد او هنوز می توان به« عشق» دل بست و امیدواربود. برای همین در همهمه جهان مخرب، در ترانه اش یکبار از عشق یاد می کند.
I’ve heard their stories, heard them all / but love’s the only engine of survival
قصه ها و ادعاهای شان را شنیدم/ همه شون رو/ فقط عشق موتور زندگی است
