سی سال بعد

نامه عاشقانه نوشتن کار خوبی است. گاهی خیلی هم موثر است. گاهی حتی از داشتن ماشین های گرانقیمت و خرید کادوهای تجملی هم بیشتر اثر می کند. ولی افسوس که با وجود همه مزایایش متاسفانه یک اشکال هم دارد

اشکالش را سی سال بعد می فهمی. وقتی یک روز غروب از اداره به خانه بر می گردی و می بینی هر کدام از آن نامه ها دست یکی از بچه هایت است که در یک خانه تکانی نابهنگام کشف شان کرده اند و حالا نشسته اند و دارند می خوانندشان و از خنده کبود شده اند و زنت هم یک گوشه کز کرده است!

More from مظفر جهانگیری
خاطره مردی که نامرد نبود اگر چیز دیگری هم نشد
پدرم خدابیامرز آدم کم سوادی بود. گواهینامه دوره دوم اکابر را داشت...
Read More