اگر در کشور، روزنامه نگاری پیگیر و مستقل وجود داشت و یا اطلاعات در گردشی آزاد به سمت جستجوی واقعیت راه می یافت این هجمه گسترده شایعات وجود نداشت.
در روزنامه نگاری شاخه ای وجود دارد به نام Investagative journalism که تخصص شان، یافتن دلایل واقعی حوادث مهم است و در دسترس مردم قرار دادن آن…
وقتی مدیریت سیاسی، چرخش آزاد اخبار را مسدود و حتی امنیتی می کند برای اکثریت جامعه تنها راه گریز از اطلاعات و اخبار مهندسی شده، ایجاد شایعه است. شایعات نمونه های اغراق شده از احتمالات واقعی است ولی بهتر است به آنها کاملاً و یک جانبه تکیه نکرد. می شود ضمن اظهار نظر و حدس و گمان، صبورتر بود و حداقل اینکه به سمت صدور حکم نرفت.
کشور کاملاً سانسور شده ای داریم و هیچ بررسی و جستجوی روزنامه نگارانه مستقل، امکان ندارد. در چنین وضعیتی باید این اصل مهم را در نظر گرفت که همه اطلاعت درز شده مثلاً از ماجرای قتل همسر شهردار سابق همانی است که قرار است و مجاز است باشد.
به عبارتی صریحتر، شایعات و حدس و گمان ها هم می توانند توسط منبعی که اخبار را برای کشور دستچین و تهیه می کند ایجاد شود. افزایش و گسترش بیش از حد شایعات عجیب و غریب، یک واقعه را چنان از واقعیت اصلی دور می سازد که دستیابی به حقیقت را برای عموم سخت تر می کند.
بدون شک در جوامعی که گردش آزاد اطلاعات کمابیش وجود دارد نیز شایعات با قدرت تمام خواهد بود ولی وقتی گزارش های مستقل و متکی بر دلایل همه جانبه منتشر شود از صدمه شایعات و حدس های متکی بر توهم توطئه، خواهد کاست.
