روانشناس بزرگ قرن ۲۰ میلادی «ابراهام مزلو» به خاطر هرم نیازهای انسان در ایران و همه جای دنیا معروف است. اما نظریه اساسی او برمی گردد به این ایده که بعضی از انسانها می توانند به رشد قابلیت های شان دست پیدا کنند. به نظر او بیش از ۱۵ خصوصیت انسانی وجود دارد که به افراد کمک می کند رابطه سالم و متعادلی با زندگی داشته باشند.
مزلو معتقد بود بشر از طریق خصوصیاتی نظیر سپاسگزار بودن، پذیرش و شناخت نقاط ضعف، حفظ نجابت فردی در هر شرایط، تعریف درست از واقعیت موجود، احساس منفعت مشترک با همه انسانها، پایبندی به مرام اخلاقی که هر شخص برای خودش دارد، داشتن هدف در زندگی و … می توانیم به زندگی متعادل برای خود و جامعه مان برسیم.
توجه بیش از حد مزلو به شناخت خود و پیداکردن شعور و تدبیرهای لازم برای ایجاد زندگی بهتر شخصی انتقاداتی را به نظریه او وارد کرده بود ولی تحقیقات جدید نشان داده است در دنیای معاصر که تحقق بیشتر میل و علاقه شخصی بیشتر از پیش شده است بازگشت به خصوصیاتی که از نظر مزلو مهم بود می تواند راهکارهای عملی برای خوشبختی و خرسندی فردی و عمومی فراهم کند.
روانشناس مطرح دانشگاه کلمبیا «اسکات کافمن» معتقد است نظریاتی که مزلو برای یافتن انگیزه های بهتر برای رفتار سالم انسانی دستچین کرده است می تواند سمت و سوی واقع بینانه ایی به انسان معاصر بدهد که درون موج بیکران انتخاب ها و اطلاعات متفاوت، به سطح جدیدی از نارضایتی و تنهایی رسیده است.
دکتر کافمن سعی کرد با انتخاب ۱۰ خصوصیات فردی از مجموعه نظری مزلو، بتواند روش های افزایش توانایی فردی وی را با روزگار جدید بشر تطبیق دهد.
ًنتیجه گیری تحقیقات وی نشان داده است هر فرد، مقدمتا بهتر است بفهمد چه تعریف و تشخیصی نسبت به خصوصیات و قابلیت های فردی و حتی ضعف های خود دارد. ضمن آنکه متوجه این مسئله باشد که توسط قدرت توجیه که در مغز ما نهفته است خودمان را نفریبیم و واقعا به شناخت حقیقی خود برسیم.
او می افزاید:« در قدم دوم، آدمها اگر متوجه تکرار بعضی عادات و خصوصیات نامتعادل کننده در خود شوند که جلوی سلامت و شادابی روحیه ما را می گیرد» به نظر او خصوصیات منفی که منجر به خودتدبیری و « پیش خود حساب» ساختن ما می شود قابل دستیابی است اگر به وجدان و اراده خود تکیه کنیم.
