سلام. من ۳۱ ساله هستم. اصلاً بچگی خوشایندی نداشتم. به شدت بی قراری می کردم. معلم های مدرسه و دبیرستان از دستم امان نداشتند. قدرت تمرکز هم هیچ وقت نداشتم. تنها چاره من کتک خوردن بود. تقریباً همه زندگی من با خشونت توام بود. همیشه فکر می کردم حق دارند کتکم می زنند.
اصلاً نمی فهمیدم برنامه ریزی کردن یعنی چی. نمی تونستم بادقت روی یک کار دقیق بشوم. همیشه عجول بودم. توی حرف دیگران می پریدم. یک کارهایی از من سر می زد که اصلاً متوجه عاقبتش نبودم.
توی دو ساعت از روز مثل وقتی که توی کلاس بودم یکدفعه ذوق زده می شدم بعد سریع بی حوصله می شدم. حتی وقتی یک مسئله کوچک برایم پیش می آمد چون تحملش برایم سخت بود کاملاً قاطی می کردم. یادم نمی آید که هرگز برای مدت کوتاهی آرام باشم.
بزرگسال که شدم متاسفانه از شدت بیماری ام کم نشد. برای همین رفتم پیش روانپزشک و از آن به بعد بود که حالم حدود ۵۰ درصد بهتر شد. از همه مهمتر این بود که از خودم بدم نمی آید و همین حقیقت به من کمک کرد به آدم های دیگر بخصوص همسن هایم نزدیک شوم. من حالم ذره ذره بهتر می شود ولی می دانم که از این بیماری همیشه رنج خواهم برد.
چندین دوست جدید پیدا کردم و دو نفر از همکارانم هم شروع کردند به رفت و آمد با من… یکی شان یک دختر خانم است و احترامی که برایم قائل می شوند خیلی برای روحیه ام خوب استد.
من نمی خواهم این دوستان را از دست بدهم ولی چون علامت های بیماری را دارم مطمئن هستم که آنها کمابیش فهمیدند که ممکن است حالم طبیعی نباشد یا اینکه دیر یا زود به این نتیجه برسند که آدم بد و مزخرفی هستم.
آیا باید به آنها بگویم چه مشکلی دارم. آیا طبیعی است که نگران باشم؟ بخصوص من که همیشه نگران هستم و شاید قدرت روبرو شدن با چند مشکل را ندارم.
بابک عزیز
در قدم اول، بهترین و ساده ترین تصمیم می تواند این باشد که به نگرانی هایت اضافه نکنی. بیماری « بیش فعالی» خطرناک و مسری نیست ولی در همان حین به راحتی می تواند اشتباهاً از تو یک دوست بی ملاحظه و دردسر آفرین بسازد. پس به نسبت صمیمیتی که با افراد ایجاد می کنی می توانی به بیماری که داری اشاره کنی…
متاسفانه پذیرش بیماری روحی و روانی هنوز مرسوم و عادی نشده است. امثال تو در یک موقعیت دوگانه قرار دارند. بنابراین دقت کافی به خرج بده و در شروع آشنایی ها عجله نکن.
به نظر من برای این چند دوست جدیدی که پیدا کردی سعی کن در یک فرصت مناسب از بیماری که داری حرف بزن.
برای اطلاعات بیشتر به این سایت پزشکی نگاهی بیاندازید
What Is Attention Deficit Hyperactivity Disorder?
