در آموزش مهارت های دفاع شخصی، یک اصل مهم رو مرتب گوشزد می کنن، و اون اینکه وقتی حس کردی امنیت جانی‌ات در خطره، نگذار حتی ترس از آسیب فرد متجاوز، تو رو دچار تردید کنه! اولویت رو برای زنده موندن خودت بگذار و با تمام قوا حمله کن. به قدری اهمیت این اصل بالاست که بارها دیده شده تنها «شک کردن در حمله»، باعث شکست فرد قربانی شده است.
در روابط میان انسان ها هم همین قانون کم و بیش حکم فرماست. هر جا تجربه و شواهد و مستندات بر این بود که شخصی می تونه باعث آسیب های جدی در سلامت روان و آسایش تون بشه، شک به دل راه ندین و با تمام قوا برای محو کردنش از روزهاتون، بتازید.
این نبرد می تونه با بخشی یا عادتی یا حسی در درون خودتون هم باشه… چیزی که نباید دستِ دلتون رو شل کنه، کشته شدن اون قسمت در ذهن خودتونه. نترسید از کشتن بخشی از خودتون که روزگاری به کسی، فکری یا روشی از زندگی، علاقه یا ایمان داشته اید.
بالای سر خودتون بایستید. اجازه بدهید شعور و آگاهی تون، مثل یک گلادیاتور ورزیده و خاکِ نبرد خورده، از بالا به اون بخش از وجودتون که آسیبِ علاقه و ایمانش رو دیده، نگاه کنه و در یک لحظه، اون ضربه ی مهلک آخر رو بر پیکر وجود آسیب پذیرتون بزنید و جان دادنش رو تماشا کنید. یادتون باشه، اونچه از مردن شما در این نبرد به جا می مونه، همون «منِ» قبلی است با یک وجه تازه ی محکم!
