عرض ادب. مردی هستم ۳۴ ساله و چهار سال هست که ازدواج کردم. هم اکنون فرزندی در راه هست. همسرم علاقه شدیدی دارد تا در مورد اسم فرزند، تربیت و همه چیز نظرات خودش را انجام بدهد. به تازگی بیان می کند که این یک کلیشه است که فرزند حتما باید نام فامیلش را از پدرش ببره.
داریوش عزیز
کاش قبل از بچه دار شدن در این باره ها حرف می زدید با این همه اگر همسرت را دوست داری و این رفتار و افکارش بخشی از هویت زنی است که خودت تصمیم گرفتی مادر فرزندت باشد بهتر است پیشنهادش را جدی بگیری.
اولا که اهمیت اسم فامیل فرزند فقط برای خودت و همسرت مهم است و فرزندان هیچ تفاوتی را حس نخواهند کرد و ضرری نخواهند دید اگر فامیلش محمدی باشد یا رحمانی…
البته درون جامعه و مدرسه و اینجا و آنجا که ثبت نامی هست یا فراخوان حضوری، ممکن است برای بعضی ها سئوال انگیز و تعجب آور باشد و حتی حدس بزنند پدر فرزند، فرد دیگری است ولی نقش خودت برای توضیح ساده و مثبت این این ماجرا، همه چیز را روشن خواهد ساخت. به هر حال تصمیم سختی است و خیلی از مردها آمادگی اش ندارند.
اگر راحت نیستی آن را به همسرت بگو… با آرامش و احترام… بگو که ایده خوبی است ولی واقعا نوع تربیت خودت و جامعه، مسئله را بی دلیل بغرنج خواهد کرد.
مهم این است که حرف بزنید. در باره همه چیزهایی که حتی بعدها قرار است اتفاق بیفتد. باید به مرحله ایی از صمیمت و رفاقت برسید که از گفتن احساسات حتی غلط تان هم نسبت به هم واهمه نداشته باشید.
دوما اینکه تصمیم و پیگیری همسرت در باره انتخاب فامیل یا اسم فرزند، توقعی عادلانه است. پیشنهادی هم که عنوان کرده است عادلانه است. تو می توانی اسم فامیل فرزند را برای خودت نگه داری.
ولی می توانی به او پیشنهاد کنی که همه اسامی که او برای فرزندتان انتخاب می کند را برای پیشنهاد مطرح کند و تو مثلا از بین سه یا چهار اسم مورد علاقه او، یکی را انتخاب کنی و به تفاهم برسید..
به هر حال زندگی یعنی داد و ستد و کوتاه آمدن و … گاهی زندگی زناشویی شبیه کار شعبده بازان هم هست که چندین توپ را همزمان در دستان شان می گردانند.
