هر جامعه ای در مسیر بهبود عمومی زندگی، به انواع نظرهای سیاسی فرصت می دهد. در خیلی از مواقع اشتباه هم می کند. درست به همین خاطر یاد گرفته است قدرت سیاسی را به صورت موقت به افراد و گروه ها بدهد.
یک تجربه عمومی تر دیگر در زندگی بشر این است که مدتی خوشبینانه قدم بر می دارد و رهبرانی پاکدل و بلندپرواز با ایده های مردم پسند را بر می گزیند و شاید به خاطر تعادلی که همیشه به دنبالش می گردد دفعه بعد به یک آدم قصی القلب و خودخواه چشم می دوزد. اتفاقی که مدام در سرزمین های نسبتا آزاد شاهدش هستیم.
مهم این است که این نوع روش انتخاب مدیران سیاسی کشور، برای محکم کاری یک قانون منطقی هم برقرار کرده است که نگذارد کنترل امور فقط در دست یک نفر و یک گروه بماند. چون هر فرد و گروهی حتی اگر معصوم هم باشند با طولانی شدن دوره قدرت شان، خواسته یا ناخواسته امر بر آنها مشتبه می شود و فاسد می شوند.
فساد افراد و قدرت ها می تواند واقعا و در خوشبین ترین حالت، ناخواسته هم باشد ولی بر سر قدرت بودن یعنی خبرداشتن از هر نوع تغییر اقتصادی و پروژه های همراه آن … و این یعنی فرصت بهره برداری بیشتر و سریعتر از اتفاقات جاری کشور…
کاریکاتورها اثر
