مغز به عنوان یک ابزار استثنایی، در برگیرنده ۱۰۰ میلیارد یاخته عصبی است که توانایی جذب، فشرده کردن و ترکیب اطلاعت را دارد. ۸۰ درصد مغز انسان متعلق به بخش جدیدتر یعنی neocortex می باشد.
این همان بخشی است که تخیل می ورزد و شعر می گوید و قصه می نویسد و قادر به کشف و اختراع است. همان بخشی از مغز که تمدن بشری را ساخته است. اما در کنار این بخش، یک قسمت خیلی قدیمی تر و غریزی تر هم داریم که صدها میلیون سال پیش در خزندگان شکل گرفته بود و به ما رسید.
بخش مغز خزنده ایی مربوط به دوران خیلی اولیه، قسمت کمتری از حجم مغز را تشکیل می دهد. بسیار بدوی است و کار اصلی اش، تنظیم حرارت بدن، کنترل نفس کشیدن و تعادل می باشد. این بخش از مغز، کار اصلی اش پاسخگویی به نیازهای بسیار حیاتی است.
این بخش بسیار اولیه از مغز انسان، مسبب ۳ رفتار مرگباری است که ما را منقرض خواهد کرد.
1- قبیله گرایی
به خاطر تاثیرات همیشگی مغز بدوی که زودتر از هر قسمتی در بدن انسان بوجود آمد نوع بشر هیچوقت اجازه نخواهد یافت تبدیل به یک گروه جهانی با منافع کاملا مشترک شود. ما انسانها، همیشه نسبت به غریبه ها و خارجی ها مشکل داشتیم و در هر فرصت ممکن، رفتار خشن و بیرحمانه ای نسبت به هر که شبیه ما نبود روا داشته ایم.
2 – کوتاه فکری
نوع بشر، همواره مطیع منافع کوتاه مدت خودش است. میل غیرقابل کنترلی که بر اساس غریزه زنده ماندن بوجود آمده است. بشر بعد از هزاران سال تمدن، شعور و حتی اطلاعات قطعی در باره مفید بودن آینده نگری، معمولا در بهترین حالت فقط قادر است چند سال آینده را مد نظر قرار دهد. برای نوع بشر منافع دراز مدت، غیرعادی و رویاپردازی محسوب می شود.
3 – افزایش قدرت تخریب
برای هزاران سال، خشونت ناشی از بخش بدوی مغز، محدود به قبیله های دور و بر بوده است. اما با افزایش بخش جدیدتر و باهوشتر مغز neocortex، توانست با کشف آتش و توسعه ابزار جنگ، قدرت مرگبارتری پیدا کرد. قدرت تخریبی جدید، به بشر قدرت خدایگونه برای منقرض کردن انسانها را نیز داده است.
شاید از طریق قانون، اخلاق و سیستم مدیریت اجتماعات، هنوز بشر قادر است نیروی تخریبی بسیار خارق العاده کنونی اش را تحت کنترل داشته باشد ولی چون بخش حیوانی مغز یعنی reptilian brain هنوز، تصمیمات مهم را می تواند بگیرد خطر نابودی نژاد بشر، واقعی و تهدید کننده است.
ذکر این نکته مهم است که فقط انواع عشق می تواند از نابودی نوع بشر جلوگیری کند. عشق به غریبه ها، عشق به حقیقت و عشقی که می توانیم به آیندگان داشته باشیم. برای همین، سرنوشت نوع بشر فقط توسط تک تک ما انسانها رقم می خورد. ما نباید چشم انتظار کمک باشیم. ما می توانیم با کنترل منافع کوتاه مدت و خودخواهانه، کنترل نفرت به دیگری و بویژه کنترل بحش عقب مانده و غریزی مغز مان، از انقراض حتمی جلوگیری کنیم.
Why Humanity Destroyed Itself
http://www.thebookoflife.org/why-humanity-destroyed-itself/
image source
