زنها هر روزی که از زندگی شان می گذرد بزرگتر می شوند. خسته تر می شوند و از کودکی هایشان دورتر!
اما مردها صدساله هم که بشوند، آن ته و توهای وجودشان یک کودک هفت – هشت ساله یا نهایتا ۱۰ ساله هست که می تواند وقت خواندن یک کتاب خنده دار حتی وسط یک جمع رسمی، هرهر بزند زیر خنده.
یا پشت فرمان یک دفعه ذوق کند و بستنی فروشی آنطرف خیابان را نشان بدهد، یا از تعریف کردن مسخره ترین خاطره، لذت دنیا را ببرد. ربطی هم به کودکِ درون ندارد. مگر زن ها کودکِ درون ندارند؟!
وبلاگ قلم بافی های نیکولای آبی
منبع تصویر
