هر ملت و اجتماعی بویژه اگر تمدن کهنسالی داشته باشد برای خود شیوه ای از ظرافت حسی و روحی دارد که در فرهنگش به شکل های مختلف خودنمایی می کند. ژاپنی ها در این زمینه یک احساس « غم انگیز ولی شادیبخش» دارند به نام « مونون نوور»
ژاپنی ها مشهور به وصف شکوفه های گیلاس در بهار و ریزش برگها در پاییز هستند چون بودیسم به آنها آموخته است که به گذر عمر دقت کنند. برای همین با دیدن تصاویر اینگونه نه تنها با یک افسوس غم انگیز مواجه می شوند بلکه همزمان دچار یک نوع شعف و شادی هم می گردند.
آنها معتقدند لحظات خاص یا حتی اجزایی از طبیعت می توانند به شیوه های گوناگون فرصتی ایجاد کنند که احساسات عمیق در ما ایجاد شود چون اینگونه لحظات یادآور کوتاه بودن زندگی و ناگزیر بودن مرگ است. ترکیبی زیبا و غمگین که کمک می کند به عظمت حیات و هستی پی ببریم.
ترکیبِ به وجد آمدن از زیبایی و غمگین شدن از مرگ ناگزیر، از نظر ژاپنی ها باعث انسان تر شدن، آرامش و رهایی از حرص و طمع می گردد.
Mono no Aware
http://www.thebookoflife.org/mono-no-aware/
