مهرداد اولادی و مرگ و میر جوانان و ورزشکاران

20111019112249_0

اینجا در غربت وقتی در ردیف قبرهای جدید قدم می‌زنی، بیشترشان متولد حوالی 1930 هستند. پایین و بالای جهان را پیموده، لذایذ دنیوی را چشیده و پس از سیر آفاق و انفس، راهی ناکجا شده‌اند.

یعنی زندگی خوب + مرگ معمولی از اغلب ما دریغ می‌شود. آمار مرگ و میر جوانان ‌ما بین کشورهایی که حتی مشغول جنگ نیستند، ترسناک است! مانند آمار تصادفات جاده‌ای، اعتیاد. یا موضوعات بی آمار مثل سرخوردگی، بی خیالی.

پرسپولیس این فصل در سوگ سه مهاجم است: نوروزی، بهزادی، اولادی. مهرداد اولادی در 17 سالگی به پرسپولیس آمد و زود گل کرد. بعد از گلزنی پشتک می‌زد تا جای امیر اصلانیان خالی نباشد.

لژیونر شد اما وقتی در امارات بود، زردورزشی‌ها دست از پا ننشستند تا او را تحویل پادگان دهند! «معضل مقدس سربازی» باعث شد در تمرینات شالکه با اصرار، گذرنامه‌ را از فاضلی بگیرد و برگردد.

دیگر به اوج برنگشت اما به قدری خوب بود که کارلوس کی‌روش در جام غرب آسیا و هر سه بازی با عربستان، بحرین و یمن بازوبند کاپیتانی را به او سپرد. حتی در جهنم اولسان وقتی کره جنوبی را بردیم و مسافر جام جهانی شدیم، روی نیمکت نشسته بود.

مثل همین شنبه که با ملوان در اهواز بوده. برگشته تهران تا امروز ظهر با پای خودش برود بیمارستان. آخرین جایی که در عمر 30 ساله‌اش قدم گذاشته.

20150730150501369
مهدی رستم پور در فیسبوک

More from مهدی رستم پور
تا زنده‌اند حال ورزشکاران را بپرسیم، یا حداقل حالشان را نگیریم
رسم قشنگی نیست که زندگی را به کام‌شان تلخ کنیم اما تا...
Read More