دوقلوهای راه آهن در برنامه 90 با وجود سالها مصیبت، کارگری و دستفروشی، هیچ انتقادی به هیچ کجا ندارند. حتی فهرست طولانی افرادی که باید تشکر کنند، ناتمام می‌ماند! جای زنجموره درباره دوران سخت زندگی، برق امید از چشم هایشان می‌جهد. نمی‌توان گفت آینده متعلق به آنهاست؛ چون خودشان معنای آینده‌اند.
صدرنشین گلزنان لیگ، مهرداد محمدی و برادرش مدتها در استادیوم، لیدر پرسپولیس بوده‌اند! اما در رده‌های سنی پایه، راهی برای ورود به تیم محبوبشان پیدا نکرده و برای بازی، جایی جز عرق ریختن در «زمین نمک» محله فلاح در جنوب شهر نیافته‌اند.
میلاد و مهرداد محمدی با تکیه کلام «ستونمی» و «داداشمی»، به عنوان بازیکن تستی در تمرینات راه آهن و استقلال حضور یافته و قبول شده‌اند اما مهرداد را در تیم تحویل نمی‌گرفتند. حق داشتند خب، همه از دم کاپیتان لواندوفسکی بودند.
وقتی روابط با چاشنی فساد، در مدارس فوتبال و رده‌های سنی پایه نیز به سیستم و ساختار بچربد، بالندگی استعدادها اینطوری است.
آنتونی مارسیال 19 ساله، در حالی با 49 میلیون یورو به یونایتد آمده که سه سال در لیون و موناکو به میدان رفته. مقایسه کنیم با مثلاً وحید امیری که تا 20 سالگی سابقه فوتبال چمنی نداشته.
سردار آزمون بدون حتی یک بازی در لیگ ایران، لژیونر شده و به تیم ملی آمده. طارمی در سنین سربازی، جایی در تیم های حاضری خور نظامی نیافته. یا مهدی ترابی، او از معدود بازیکنان دنیاست که تعداد گلهای ملی‌اش بیش از گلهایی است که برای باشگاهش زده.
میلاد و مهرداد نمی‌توانستند مسیر مارسیال را بروند. اما آنتونیو والنسیا از شهرستان کوچکی در شمال اکوادر، راه‌های خودخواسته و غیراستاندارد را برای رسیدن به یونایتد نشان داده.
