بعضی ها در اطراف ما هستند که فکر می کنند وظیفه شان گوشزد، نصیحت و تذکر دادن باید باشد. می دانید منظورم کیست؟ آنها که هر انتخاب یا اشتباه ما را قضاوت می کنند. افرادی که مدام نگران رفتار ما هستند. آنها که لازم می بینند راجع به هر کار ما نظر دهند.
می خواهم صریح و بی تعارف به آنها بگویم « دقت بر روی مشکلات من در حقیقت توجه نکردن به مشکلات شخصی خودت است. شاید داری بر روی مسائل خودت سرپوش می گذاری . شاید این یک راه فرار و آرام ساختن خودت است. این شیوه رفتار تو از دردسرهای که دارم نه تنها کم نمی کند بلکه حل مشکلاتم و عبور از آنها را برایم سخت تر می کند.
وقتی که تصمیم می گیری برای من حکم صادر کنی در حقیقت فردی هستی که با شدت و حدت تمام در حال محکوم کردن خودت هستی. اگر فردی با خودش راحت باشد شب و روز به دیگران نمی گوید چه کار بکنند بهتر است. اصلا این حق را چه کسی به بعضی ها می دهد که مدام اعمال دیگران را تقبیح کند.
دست از سرم بردار و به فکر خودت باش. با نفی من، خیالت راحت نخواهد شد. بازنده اصلی نفرتی که از من و کارهایم داری خودت خواهی بود. خودت را با دیگران مقایسه نکن. وقت و انرژی ات تلف می شود. هدفت را گم می کنی. یادت باشد که هر انسانی مسیر تحول شخصیت خودش را با سرعتی که وجودش می طلبد خواهد داشت.
موفقیت من ربطی به پیروزی تو نخواهد داشت. به کار دیگران بهای بیش از حد دادن از ارزش خودت می کاهد. خودت باش و دست از بدگویی و غیبت بردار. هرچه بد دهن تر باشی بوی ناخوشایند دور و بر خودت را کمتر حس خواهی کرد.
Don’t Worry About What I Do, Worry About Why You Care About What I Do – Gigi Engle
http://elitedaily.com/life/culture/worry-about-why-youre-worried/1102123/
image source
http://www.bostonmagazine.com/news/article/2014/07/29/fomo-history/
