تام ویتز هم خواننده است هم جادوگر

تام ویتز انرژی جادوگرانه اش را مدیون دهن کجی هایی است که به همه ارزشهای  اجتماعی و فرهنگی دوره خودش در دهه ۷۰ قرن بیستم، ابراز کرد. مردی که در ترانه هایش عمدا فریاد زد که می خواهد بچه بماند.

تام ویتز با موسیقی  پر زرق و برق که حرف خاصی برای گفتن ندارد دل خوشی ندارد. در آلبوم « به بدی من» اعلام می کند که وقتی که به درک واصل شدم، وقتی اشتباه کردم، وقتی رفتم توی گور، راضی می شم.

وقتی من به درک واصل شدم
با مهره های کمرم قاب بنداز
بذار جمجمه ام بشه لونه موش
بذار استخونام صیقل بخوره مثل اونا که از آب میوفته تو ساحل
بذار گلوله برگرده به لوله تفنگ
من راضی ام از رفتنم

When I’m gone
When I’m gone
Roll my vertebrae out like dice
Let my skull be a home for the mice
Let me bleach like the bones on a beach
I’ll be hard like a pit from a peach
Now the ground has a branch
Now the hound has a ranch
The old tressel’s just junk
The Edsel is on blocks
The old said so: won’t talk
I’m a blimp that’s straining, cut’er ties
I’m a moth in training, flutter by
Huh