گروه موسیقی پالت همه کارهای شان عجیب است… از اسم شان تا سازهای کلاسیک غربی که می نوازند تا لحن شرقی ولی پاپ گونه ایی که در ترانه شان هست. حتی اشعار ترانه های شان… اما عجیب تر از همه موسیقی ساده٬ بدون ادا و صمیمی شان است.
به نظر من٬ پالت نماینده یک شروع جدید در ناخودآگاه جمعی ایرانی ها است. یک شخصیت عمومی متفاوت که با نسلِ ملتهب٬ شلوغ و رادیکال قبلی فرق دارد که نه امیدی برای ماندن داشت و نه بغضی برای ترکِ کشور …
پالت آرام و ماندگار رفتار می کند. در یادداشت های شان اینجا و آنجا می خوانیم که به تمرین ها و اجرهای شان می گویند: « مشغول انجام وظیفه هستیم». پالت دوست ندارد در زیر زمین ها برای قشر خاصی بخواند. آنها می خواهند در دسترس همه باشند.
گروه موسیقی پالت به نظر می رسد به دور یک نفر خاص و حتی سبک خاص هم جمع نشده است برای همین شاید نمی شود آنها را طبقه بندی کرد. اما خصوصیاتی نظیر دلباز بودن ٬ عاطفه شرقی داشتن و نوجو بودن را در کارهای شان می شود حس کرد. آنها عجله ایی ندارند و این مورد آخر را در شروع هر ترانه ایی بروز می دهند.
