شکمو بودن، میل به کنترل و ابراز خرسندی از داشتن رازی که نگفتنش به دیگران، برای همه لذتبخش است، سه خصیصه اساسی بعضی از آشپزان می تواند باشد. به همین دلیل اگر فرصت باشد ترجیح می دهم خودم یک غذا را تدارک ببینم چون با آشپزی کردن به هر سه خصیصه ای ذکر شده دست می یابم.
سالهاست که زیتون پروده درست می کنم. در طی این مدت نه من از ساختن این پیش غذای خوشمزه دلزده شدم و نه عزیزانی که در خوردن آن با من سهیم بوده اند. این پیش غذا اولاً به میل شکمو بودن من به خوبی پاسخ می دهد. دوماً دوست دارم این پیش غذا را با تصمیم و دقتی که در باره مقدار سیر، ترشی، نوع زیتون و حتی گردوها به خرج می دهم درست کنم.
سوماً، در حین درست کردن این پیش غذا همیشه رازی را رعایت می کنم که ندانستن آن، به جذابیت و تمایل خوردن آن در دیگران می افزاید. قرار هم ندارم که همه رازم را در باره چگونگی تهیه این غذا فاش کنم ولی در این حد می گویم که زیتون پروده من، رب ازگیل شمالی دارد.
و اما زیتون پروده :
یک بته کامل سیر را بعد از پوست کردن در خردکن برقی بریزید. یک شیشه حدود 300 گرمی زیتونِ سبز بدون هسته را به آن اضافه کنید ( یادتان نرود آب آن را بگیرید). بعد حدود یک قاشق غذاخوری روغن زیتون را به ظرف مواد در حَردکن بریزید. حدود 10 گردوی خرد شده را نیز به آن بیفزایید. اگر رب ازگیل دارید و یا حتی رب اناری( که هیچکدام شان نه شیرین است و نه تَرش) کمی کمتر از یک قاشق غذا خوری به مخلوط اضافه کنید.
در حین چرخ کردن مواد، تصمیم با شما است که ایا می خواهید به مدت 5 دقیقه مواد را خَردِ کامل و خمیری کنید یا دوست دارید قطعات آن تا حدودی درشت بماند.
این بار، این پیش غذای ساده و راحت را به زنان خنده رویی تقدیم می کنم که آرزوی داشتن شوهران آشپز را در سر می پرورانند. شما عزیزان داخل کشور هم بهتر است طلبکارانه به من خیره نشوید چون مواد این پیش غذا، کمیاب و گران نیست.
نوش جان.
