فاجعه غم انگیز کشتار کودکان بی گناه مدرسه ای در ایالت کانتیکت امریکا، همه جهان را تحت تاثیر قرار داده است. باراک اوباما در مقابل دوربینها نتوانست احساسات خود را کنترل کند و اشک از چشمانش جاری شد. اما یک نکته حاشیه ای در سخنان اوباما بود که چندین بار مشابه آن در چنین فجایعی از او شنیده ایم. او گفت خودش پدر هست و اندوه پدران و مادران را می فهمد. به راستی او چرا اینگونه استدلال می کند؟ یعنی کسانی که به هر دلیلی پدر نیستد این فاجعه را نمی فهمند؟
من خودم قبل از اینکه پدر شوم بسیاری از مسائل بچه ها و عواطف پدارنه را اصلا نمی دانستم چیست، درک که بماند. ولی شخصاً مردانی را می شناسم که پدر نیستند، اما هم بچه ها را دوست دارند و هم آنها را خیلی می فهمند. دوستی دارم که چند سالی قبل از من ازدواج کرد ولی بچه نداشت ولی تک تک رفتارها و صبوری اش فریاد می زد که فطرتی سرشار از والدین بودن دارد. او حتی برای نوزاد یک ساله ما، نهال، شعر هم می خواند: «نهال خانم عزیزه، خیلی گل و تمیزه، وقتی میره تو حموم، رو سرش آب می ریزه»
اولین مربی مهدکودک سارا مادر نبود، ازدواج هم نکرده بود. اما بهترین و مهربانترین مادر برای بچه های چهار ساله مهد بود. چالب تر از همه آنکه عکسِ تک تک بچه ها را یادگاری برای خود نگه می داشت.
یعنی رئیس جمهور خردمندی مثل باراک اوباما، چنین مردان و زنانی را درک نمی کند؟
