کمتر حرف بزنید. همه چیز را نگویید

چرا بعضی از ما وقتی در مقابل یک نفر یا جمع قرار می گیریم هر چه می دانیم و حس می کنیم را می گوییم:

زیاد حرف زدن، رمز و راز یک آشنایی یا دوستی را از بین می برد. اجازه دهیم دیگران همچنان نسبت به ما و شخصیت و وضعیت ما کنجکاو باشند.

زیاد حرف زدن گاهی برای کنترل دیگران است. ما با مطرح کردن هر آنچه که برای خودمان مهم است می خواهیم حال و هوای هر گفتگو یا حس و حال یک دیدار را تحت نظر و سلیقه خود قرار دهیم.

معرفی بدون کنترل و بی حساب و کتاب خود به دیگران گاهی علامتی است برای پوشاند ضعف ها، یا پنهان کردن اشتباهات خودمان در گذشته است.

بعضی ها فکر می کنند مدام باید خود را ثایت کنند. به دیگران یادآوری کنند که بیشتر می دانند. فکر می کنند همه نیت ها و دلایل رفتاری خود را توضیح دهند.

بخش بزرگی از حرفهایی که می زنیم در باره دیگران است و بخصوص رازهایی که دیگران به ما گفته اند و ما بدون اجازه آنها را با دیگران در میان می گذاریم. اطلاعاتی که از دیگران در اختیار داریم را تبدیل به داد و ستد نکنیم. با افشای اطلاعات شخصی زندگی دیگران برای خودمان احترام و توجه نخریم.

تا حد ممکن کمتر حرف بزنیم. مسلط بر احساسات و لذتهای ساده ناشی از پرگویی خود باشیم. چند پرنسیپ برای خودمان در نظر بگیریم و به مرور زمان جلوی پرگویی های خود را بگیریم.