صبوری وسایل معمولی
یه نوع عشقه. مگه نه؟
طوری که یه لیوان، چایی رو نگه میداره
صندلی و حس اطمینان و ثباتش
کف خونه که پذیرای ته کفشها و انگشت و پاشنه پا است
انتظار محترمانه لباسهای داخل کمد
صابونی که بی صدا توی ظرفش خشک میشه
وقتی که حوله، خیسی پوست پشت کمر رو سر میکشه
تکرار دوست داشتنی پله ها
مهربانتر از پنجره مگه داریم؟
شاعر امریکایی: پت اِشنایدر
The Patience of Ordinary Things
It is a kind of love, is it not?
How the cup holds the tea,
How the chair stands sturdy and foursquare,
How the floor receives the bottoms of shoes
Or toes. How the soles of feet know
Where they’re supposed to be.
I’ve been thinking about the patience
Of ordinary things, how clothes
Wait respectfully in closets
And soap dries quietly in the dish,
And towels drink the wet
From the skin of the back.
And the lovely repetition of stairs.
And what is more generous than a window?
Image source
https://sacompassion.net/poem-the-patience-of-ordinary-things-by-pat-schneider/
