کشورهایی که امن تر و با ثبات تر هستند و از همه مهمتر به حقوق فردی انسان معاصر احترام بیشتری می گذارند، جذب کننده اصلی ثروت های بشری هستند. این ویژگی ها با خشم و تهدید به دست نمی آید.
مدیران سیاسی کشورهایی که قابلیت جذب سرمایه های متفاوت و سرگردان را دارند مشخصا و در درجه اول دارند به کشور خودشان خدمت می کنند. کدام مدیر سیاسی منطقی و مسئول و حتی انساندوست، افزایش ثروت و دانش وارداتی را رد می کند؟
بله برای کشورهای صادر کننده ثروت عادلانه نیست ولی اعتراض و شکایت بهتر است متوجه مدیران کشورهایی باشد که موقعیت اجتماعی و انسانی و اقتصادی لازم را برای حفظ ثروت خود مهیا نمی کنند و چه بسا عامدانه ثروتهای کشورهای شان را می گریزانند.
information source
@BlueJakk
