فرهنگ مازندران سرشار از بهانه هایی برای شاد بودن و مهربانی است. بعضی از این شاباش ها فراموش شدند یا درحال فراموش شدن هستند:
گَهره سری
بزرگان برای دیدن نوزاد می آمدند و چشم روشنی روی گهواره می گذاشتند
کلاه سری
هنگامی که مادر نوزاد را نزد خانواده‌ی خویش می برد
دندون سری
زمانی که نوزاد دندان در می آورد
شونه سری
در حین سرتراشی داماد صورت می گیرد
بارسری
زمانی که اولین بار محصول توسط چاربیدار آورده می شود
پِل سری
هنگام عبور عروس از روی پل صورت می گیرد
کَلِک سری
موقع ورود عروس به خانه‌ی داماد صورت می گیرد
مِقراض سری
شاباشی که برای دوختن لباس عروس و داماد به خیاط می دهند
کِترا سری
به آشپز غذای عروسی داده می شود
تیرک سری
زمانی که ستون سقف خانه زده می شود
قلم سری
زمانی که می خواهند سندی را بنویسند
تاشه سری
زمانی که می خواهند قند خواستگاری را بشکنند
رَسِن سری
زمانی که گاوی فروخته می شود
اوسار سری
شاباش دادن در زمان فروش اسب
کِرِس سری
هدیه دادن برای فروش گوسفند
شاخ سری
برای فروش بز صورت می گیرد
چرخه سری
شاباشی که هنگام برداشت پشم گوسفند صورت می گرفت
امِشو ره من با نشاط بوینم عروس و داماد ره دلشاد بوینم مشت گل ها کنم کوچه به کوچه ملک ایران ره من آباد بوینم.
امشب را با نشاط ببینم. عروس و داماد را دلشاد ببینم. کوچه ها را پر از گل بکنم. ملک ایران را من آباد ببینم.
