از دید فیلسوف یونان باستان افلاطون یک جامعه خوب و متعادل تشکیل شده است از ۳ گروه اجتماعی: تولید کنندگان نیازهای اولیه جامعه. سربازان که حافظ وحدت و امنیت جامعه هستند و نمایندگان روح و روان جامعه که نقش شان گسترش منطق و سلامت ذهنی جامعه است.
از دید افلاطون مرد ایده آل فردی است که توسط نمایندگان شعور و منطق برگزیده می شوند و نامش را شاه – فیلسوف می گذارد.
مرد منتخب و ایده آل باید از درون انواع آزمایشها و نبردها عبور کند. ژیمناستیک و ورزش رزمی را خوب آموخته باشد و تازه بعد از آن باید دوره آموزش استراتژی جنگ، اقتصاد و منطق را بگذراند.
وقتی این مرد منتخب به سن ۳۵ سالگی رسید وظیفه مدیریت یک شهر را به وی می دهند و بعد از نظارت دقیق کارهایش و ادامه آموزش و تجربه، در ۵۰ سالگی به مرحله مرد ایده آل یا شاه – فیلسوف دست می یابند.
۲- ارسطو و مرد وارسته
ارسطو تعریف کمابیش متفاوتی از مرد ایده ال دارد. از نظر او دانایی و ذهن منطقی یک مرد باید توام با حس غرور و عدالت باشد. جسمی سالم و نیرومند و جنگاور داشته باشد. این مرد بهترین ایده ها را نه فقط می شناسد بلکه در باره آنها صاحب نظر است. بهترین مرام های مردانه را پاس می دارد و در دوستی، ثروت، زیبایی و سخنرانی زبانزد باشد.
مردی که در شرایط سخت و خطرناک، قادر به استفاده از شجاعتش باشد. اهل بدگویی و پشت سر حرف زدن نیست و با دقت کامل ویژگی های مثبت دیگران را می یابد و تشویق می کند. او به همه کمک می کند ولی درخواست کمک برایش عیب است.
۳- کنفوسیوس و مرد نجیب
فیلسوف چینی کنفوسیوس معتقد است مرد ایده آل در درجه اول فردی است که پرنسیپ های عالی در رفتار دارد. محترم و پیش خود حساب است. به کهنسالان و معلمان جامعه احترام می گذارد. به زیردستانش بی احترامی نمی کند. قدرت بالا بردن روحیه و اعتماد دیگران را دارد.
ناظر دقیق و هوشمند سنت ها و شعائر درون جامعه است و به سهم خود سعی می کند سنت های قدیمی که مغایر با جامعه کنونی است را ترویج نکند. مهمتر از همه اینکه غرورش را نشان نمی دهد. از آموختن و تصحیح مداوم خصوصیات خودش، غفلت نمی کند.
از نظر کنفوسیوس هر مردی در هر سطح اجتماعی قادر است به مرحله مرد ایده آل یا به قول خودش junzi دست یابد.
ادامه دارد
