کریستوفر نولان کارگردان خوب انگلیسی که تابعیت امریکایی گرفت و عضو انجمن نویسندگان امریکا شد براساس سنت همیشگی هنرمندان امریکایی به بهانه معرفی یک نابغه علمی، فرصت یافت نیت های بد درون حکومت امریکا را انتقاد کند.
تندترین مورد انتقاد، صحنه ملاقات اوپنهایمر با رئیس جمهور وقت امریکا « ترومن» بود که کارگردان توانست رذالت، حماقت و خودپرستی یک رهبر سیاسی را در معرض دید دنیا بگذارد.
اوپنهایمر نابغه علمی در این صحنه فکر می کرد به خاطر شهرت جهانی اش و نقش موثرش در پیروزی امریکا در جنگ جهانی، می تواند از رهبر کشور بخواهد مسابقه ساختن بمب اتمی در دنیا را متوقف کند. جواب « ترومن» بدترین پاسخی بود که هر انسان در هر جای دنیا می توانست بشنود.
انتقاد مهم بعدی فیلم، نشان دادن رفتار مخوف مردان بلندپرواز در درون سیاست امریکا است که از هیچ حیله ناجوانمردانه ایی برای رسیدن به هدف شان یعنی قدرت سیاسی نمی گذرند.
به نظر محدود من این قابلیت چشمگیر در بین روشنفکران، روزنامه نگاران و هنرمندان امریکا، یکی از دلایل تصحیح مداوم سیستم اقتصادی اجتماعی امریکا است.
به جرئت می توان گفت که همه اخبار و دانشی که در باره بد بودن امریکایی توسط کشورهای ضدامریکا افشا می گردد مقدمتا توسط ذهن انتقادی متفکرین امریکایی کشف و افشا شده است.
در خاورمیانه، نسل های متمادی با این باور و تبلیغ حکومت های فاسد خودشان بزرگ می شوند که امریکا شیطان است.
امریکا بد بود و همچنان بد است ولی ۸۰ درصد اختراعات و اکتشافاتی که همه بشر معاصر از آن بهره مند می شود درون امریکا فرصت امکان یافته است. از اینترنتی که به همه بشر فرصت ابراز نظر و دسترسی به همه دانش بشری داده است تا انواع داروهایی که همه والدین ما می خورند تا کیفیت زندگی شان کمتر کاهش بیابد تا آسفالت خیابان و مایکروویو و تلفن و برق و …
سینما و ادبیات تاثیرگذار امریکا در همه جان دیده و خوانده می شود. مستقل ترین نشریات فلسفی و علمی و اجتماعی اش در همه جهان خوانندگان وسیع دارند. امریکا یک تجربه موفق اجتماع انسانی است با همه بدی ها و خوبی هایش…
امریکا در طی ۷۰ سال گذشته رتبه اول درخواست مهاجرت در سیاره ما را دارا است و اگر به آن بدی است که حکومت های فاسد خاورمیانه مدام تبلیغ می کنند مهاجران به امریکا رفته از سراسر جهان به بقیه می گفتند نیایید.
