اکثر ما مردا از همان سالهای اول بلوغ شدیدا در حال مقایسه وضعیت خود با سایر مردا هستیم. چرا بیشتر پول نمی سازم؟ چرا دخترا توجه شون به بقیه است؟ چرا دوستام به من احترام کافی نمیگذارن و سوالای شبیه به اینها…
آره بعضی ها پولدار به دنیا میان. بعضی ها بیش از حد خوشتیپ یا طبیعتا تنومند هستن. یا زیادی با هوش یا خوش شانس… ولی اکثر ما مردا توی دنیا، معمولی هستیم.
ما معمولی ها برای فرار از زجر مداوم ناشی از نرسیدن به خواسته هامون واقعا و منطقا فقط یک راه داریم. باید دیر یا زود بفهمیم که به دست آوردن خواسته ها و آرزوهای فردی برای ما معمولی ها آسون و سریع نیست. دنبال پریدن سریع از نردبون موقعیت و فرصت نباشیم. چون ممکنه با کله بیفتیم پایین.
همه چیزهایی که یک مرد رو خوشحال میکنه از بدن ورزیده ساختن تا داشتن یک زن مهربان و باشعور تا شغل و موقعیت خوب و دوستای باحال… هیچکدوم شون برای ما مردای عادی با قرعه کشی نصیب مون نمیشه.
اگه پشتکار و پرنسیپل داشته باشیم نوبت ما هم می رسه. ما مردای معمولی این لاکژری رو نداریم که دنبال راه راحت باشیم.
برای همین شتابزده و هول نباشیم. چشم تنگ و حقیر نباشیم. با داشته های مردان دیگر راحت باشیم. دلباز باشیم. یکی در ۲۴ سالگی پخته میشه یکی تو سی سالگی هنوز خامه. یادت باشه به اوجی که برا خودت در نظر گرفتی میرسی اگه پیگیرش باشی.
