برای اولین بار حدود ۶۰ سال پیش استاد دانشگاه کالیفرنیا دکتر هایفلیک این حقیقت علمی را کشف کرد که سلول های انسان فقط ۵۰ بار تکثیر و بازسازی می شوند.
یک کروموزم در چهار سمت خود چیزی شبیه نوک کبریت دارد که آن را تلومر مینامند. آنها سیستم تقسیم سلولی را نظارت میکنند ولی با هر تقسیم مجدد سلول، یک تکه از تلومر میسوزد و کوتاهتر میشود.
افراد بالای صد سال بخش بسیار کمی از تلومر در بدن شان باقی می ماند. به عبارتی با خاموش شدن شعله کبریت، سلول هم خاموش میشود.
دانشمندان مدتها است ضمن آزمایش و دستکاری سلولهای موجودات دیگر نظیر کرم خاکی، حشرات، موش و اورانگوتان، متوجه شده اند میتوانند مسیر پیر شدن سلولها را دستکاری کنند.
بشر و سیستم مولکولیاش از این ماجرا دور نیست ولی چون هنوز تاثیرات دستکاری ژنتیک روی تولمرها بشر مشخص نیست از عاقبت هر نوع دستکاری نگران هستند..
ما وقتی پیر می شویم فقط سلول های صورت مان نیست که دست از تقسیم و بازسازی میکشند. همه اعضای درونی بشر نیز از همین تلومرها و نوک کبریتها دارند که کم کم کاهش مییابند.
تاثیرات ساده طبیعی نظیر گذر زمان، سرما و گرما و تحریک عصبها و غم و نگرانی نیز در کاهش سریعتر تولمورها نقش دارند. بعضی انسانها البته به طور ژنتیک از عمر بیشتری برای بقای تلومرهای شان برخوردارند.
مهمترین عامل موثر که زیست شناسان و دانشمندان ژنتیک در حال حاضر برروی آنها تاکید میکنند این است که تغذیه سالم و ورزش جلوی کم شدن تلومرها را می گیرند.
بررسی دلیل مرگ مسن ترین فرد جهان
Scientists Think We Can ‘Delay’ The Aging Process, But How Far Can We Actually Go?
https://www.sciencealert.com/scientists-think-we-can-delay-the-aging-process-but-only-up-to-a-point
https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/0014482761901926#!