حدود ۶۶ میلیون سال پیش یک سنگ آسمانی بزرگ به زمین اصابت کرد که شاید خیلی ها می دانند باعث انقراض دایناسورها شده است. ولی در ضمن بیش از نصف موجودات زنده روی زمین و تقریبا هر موجودی که بیشتر از ۲۵ کیلوگرم وزن داشت منقرض شد.
برای چندین ماه اول، میلیاردها تن سنگریزه داغ و آتشین در نتیجه برخورد سنگ آسمانی با زمین، تمامی سطح آسمان را پوشاندند و زمین زیر بمباردمان آنها قرار گرفت.
یک لایه فشرده ناشی از ته نشین شدن ماده اصلی سنگ آسمانی بر روی زمین ایجاد شد که آثارش در همه جای سیاره ما یافت می شود.
موجودات کوچکی شبیه موش که زیر زمین بودند بیشترین شانس بقا را داشتند. حدود ۳۰ هزار سال طول کشید تا باقیمانده موجودات زنده کم کم با وضعیت جدید سیاره ما عادت کنند. حدود ۶ میلیون سال هم طول کشید زمین به حالت آرام و متعادل همیشگی دست یابد.
زمین ما نه فقط یک لایه مخصوص بر لایه هایش اضافه شد بلکه به خاطر کاهش شدید انواع جانوران، شاهد آمیزش اجباری انواع موجودات کمابیش مشابه با هم بوده است. توسعه بسیار سریع چشم حیوانات به همراه به وجود آمدن پر در بدن بعضی حیوانات جزو تغییرات سریعی بود که باقیمانده حیوانات پیدا کردند.
نتیجه مستقیم برخورد سنگ آسمانی نه فقط به انقراض دایناسورها منجرشد بلکه باعث رشد و گسترش پستانداران، بر روی نیز گشت. .
بخش اعظم حیات در دوره های متعادل و آرام سیاره ما، ضرورتی برای تغییر و تکامل ندارند چون خودشان را قبلا وفق داده اند. برای مثال پوست بدن بسیاری از حیوانات با سرد شدن هوا شروع به لرزه می کند تا به خاطر تلاش و حرکت بدن، عملا بخاری بدن روشن شود. وقتی هم که گرما بیش از حد گردد بدن شروع به عرق کردن می کند تا حرارات را از بدن خارج سازد.
تصادف سنگ آسمانی با زمین نشان داد فقط وقتی تغییرات در سیاره ما ناگهانی و عظیم باشد جهش و تکامل روند سریع پیدا می کنند وگرنه در طی میلیونها سال هر موجودی برای خودش سیستمی تعبیه کرده است که می تواند با تغییرات کوچک محیطی کنار بیاید.
Catastrophes and calms
https://aeon.co/essays/catastrophe-drives-evolution-but-life-resides-in-the-pauses
