احساساتی نظیر دلخوری، دلسردی، دمغ و پکر بودن در زندگی بزرگسالی به سراغ آدمها می آیند ولی خیلی از این ناراحتی ها بازمانده یک احساس بچگانه هستند.
بچه‌ها همیشه می خواهند برنده شوند و اگر به خواسته‌شان نرسند ناراحت می‌شوند چون مغز کامل نشده‌شان، اصلا نمی‌خواهد شکست را بپذیرد.
دلسرد و پکر شدن عملا یعنی از بین رفتن توقعی که وجود داشت. یک کودک برایش مهم نیست خواسته‌اش واقعبینانه یا عادلانه باشد. وقتی چیزی می‌خواهد اگر به دست نیاورد یا گریه می‌کند یا بداخلاقی …
یک ذهن بچگانه وقتی نقشه‌ایی می‌کشد یا هدفی را برای خود تعیین می‌کند اگر برنامه‌اش خوب پیش نرود خشمگین می‌شود و بهانه‌های غیرمنطقی می‌آورد.
یک آدم با رفتار بچگانه فکر می‌کند همه دنیا دور او می‌چرخد. اگر از غذایی خوشش نمی‌آید یا یک بازی را دوست ندارد نمی‌فهمد چرا دیگران احساس مشابه او را ندارند.
یک ذهن نابالغ توقع دارد همه در رسیدن او به نیازش، تلاش کنند. معمولا به ذهنش خطور نمی‌کند خودش مسول اصلی اعمال و رفتارش است.
شخصیت بچگانه تشخیص درستی از انتقاد و گله ندارد. او فقط تعریف و تمجید را می‌فهمد.
والدینی که به هر کاری دست می‌زنند تا بچه‌شان ناراحت یا دلسرد نشود فرزندانی با توقعات بیجا تربیت می‌کنند که گریبان شان را در بزرگسالی می‌گیرد.
Disappointment, The Emotion of Children
Parenting: Disappointment Is Good
Image source
https://www.pexels.com/@olly
